Historia konstrukcji:
Moździerz piechoty 81 mm Brandt M.1936 został opracowany w 1927 roku we francuskich zakładach Edgar Brandt. Został przyjęty na uzbrojenie sil zbrojnych Francji pod oznaczeniem Mortier moyen de 81 mm Modèle 1927-1931 Brandt.
W 1930 roku siły zbrojne Grecji zakupiły do testów 10 egzemplarzy. Po ich pozytywnym zaopiniowaniu w 1936 roku zakupiono 315 egzemplarzy.
W 1940 roku na stanie znajdowały się 323 egzemplarze.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
81,4 mm na stanowisku 61,6 kg 1.257 mm od +45º do +85º 8-12 º (w zależności od kąta podniesienia lufy) 20 strz./min |
Opis konstrukcji:
Moździerz składał się z 3 podstawowych elementów: gładkościennej lufy, dwójnogu z mechanizmem podniesieniowym i kierunkowym oraz prostopadłościennej płyty oporowej. Po lewej stronie mechanizmu podniesieniowego można było zamontować celownik-kątomierz. Na stanowisku bojowym najpierw ustawiano na ziemi podstawę, następnie w zaczepie kulowym umieszczono lufę, do której na końcu przymocowywano dwójnóg. Pociski ładowano odprzodowo, od strony wylotu. Iglica spustowa mogła być zablokowana na stałe w górnym położeniu lub zwalniana ręcznie.
Amunicja:
Odłamkowa
| Masa pocisku: Prędkość początkowa: Donośność: |
3,25 kg do 174 m/s 2.850 m |
Pocisk z grubościenną skorupą karbowaną od wewnątrz dla wymuszonej fragmentacji oraz wypełnioną materiałem wybuchowym (zasięg rażenia odłamkami do 30 metrów). Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą brzechw.
