Historia konstrukcji:
Motocykl model 42 został opracowany w 1939 roku w amerykańskich zakładach Harley-Davidson Motor Company w Milwaukee, stan Wisconsin. Była to wojskowa wersja cywilnego motocykla Harley-Davidson WL.
Zgodnie z systemem oznaczeń producenta litera W oznaczała wersję motocykla z silnikiem o pojemności 45 cali sześciennych, litera L model silnika o wysokim stopniu kompresji, natomiast litera A wersję przeznaczoną dla wojska.
Pojazdowi przyznano oznaczenie kodowe G523 nadane przez US Army.
Pierwsze 400 egzemplarzy modelu 40WLAzakupiono miedzy styczniem a marcem 1940 roku. Potem wprowadzono kilka zmian tworząc model 41WLA. Wybuch wojny spowodował drastyczny wzrost zamówień i poziomu produkcji. Przygotowany do masowej produkcji model oznaczono 42WLA. Po odrzuceniu specjalistycznej wersji wojskowej motocykla H-D XA oraz motocykla Indian 841 kontynuowano zakupy taniego i sprawdzonego modelu WLA. Ze względu na zmiany wprowadzone podczas produkcji rozróżnia się 7 wersji produkcyjnych. Wyprodukowano około 70 tysięcy motocykli tego typu oraz części pozwalające na montaż kolejnych 30 tysięcy egzemplarzy.
Motocykle te były dostarczane w dużych ilościach sojusznikom w ramach umowy Lend-Lease. Dla sił zbrojnych Kanady opracowano oddzielną wersję oznaczoną WLC, różniącą się kilkoma szczegółami.
Dane techniczne:
| Masa: Wymiary: Prześwit: Rozstaw osi: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: Zużycie paliwa: |
własna 243-261 kg, całkowita 347 kg 2.235 x 940 x 1.016 mm, prześwit 102 mm 102 mm 1.460 mm silnik 2-cyl. w układzie widlastym, chłodzony powietrzem, pojemność 742 cm3, o mocy 23 hp przy 4.600 obr./min 3 biegi na drodze 105 km/h 13 litrów ok. 6 litrów / 100 km |
Opis konstrukcji:
Rama rurowa, stalowa. Zawieszenie z przodu widelec trapezowy typu Springer, a z tyłu sztywne. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V. Zapłon bateryjny.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 69,85 mm, skok tłoka 96,83 mm, stopień sprężania 5:1. Gaźnik typu Schebler lub Linkert. Żeliwne cylindry i aluminiowe głowice były silnie użebrowane dla poprawienia chłodzenia. Układ smarowania z suchą miską olejową. Sprzęgło sterowane nożnie, a skrzynia biegów ręcznie dźwignią umieszczoną po lewej stronie zbiornika paliwa. Dwurzędowy łańcuch rolkowy przekazywał napęd na sprzęgło i skrzynię biegów, a następnie drugim łańcuchem na koło napędowe. Hamulce mechaniczne. Stosowano opony rozmiaru 4.00-18”.
