Historia konstrukcji:
Motocykl opracowany w 1930 roku w radzieckich zakładach w Iżewsku gdzie był produkowany jako Iż-7 do 1934 roku. Od 1933 roku produkowany seryjnie w radzieckich zakładach „Czerwony Październik” w Leningradzie jako L-300.
Produkowany seryjnie w latach 1930-1940 (w 1930 r. 150 egz., w 1931 r. 650 egz., w 1932 r. ok. 2.000 egz). W 1938 roku cena jednostkowa wynosiła 3.300 rubli.
Dane techniczne:
| Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: Zużycie paliwa: |
własna 125 kg 2.100 x 830 x 1.100 mm, prześwit 105 mm 1.320 mm silnik 1-cyl., chłodzony powietrzem, pojemność 293 cm3, o mocy 6,5 KM przy 3.600 obr./min 3 biegi na drodze 75 km/h 14 litrów na drodze 4,5 l/100 km |
Opis konstrukcji:
Rama prasowana, stalowa. Zawieszenie z przodu widelec trapezowy z amortyzatorem ciernym, a z tyłu sztywne. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Silnik dwusuwowy. Średnica cylindra 74, skok tłoka 68 mm, stopień sprężania 4,5:1. Zastosowano gaźnik typu LKZ-22. Sprzęgło trójtarczowe. Skrzynia biegów sterowana ręcznie, napęd na tylne koło był przekazywany za pomocą łańcucha. Hamulce mechaniczne. Stosowano opony rozmiaru 3.25-19”.
