Historia konstrukcji:
Motocykl opracowany w 1933 roku w japońskich zakładach Sankyo Nainenki K.K. (od 1936 roku nazwa zmieniona na Rikuo Nainenki K.K.) w Shinagawa, prefektura Tokyo.
Była to typowo militarna odmiana wcześniejszego modelu motocykla Typ 95 o poprawionych właściwościach terenowych. Podczas wojny był on produkowany także przez zakłady Nihon Jidosha. Łącznie w latach 1937-1945 wyprodukowano około 18 tysięcy egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Masa: Ładowność: Wymiary: Rozstaw osi: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: |
własna 260 kg, z wózkiem bocznym 460 kg 2.870 x 1.780 x 1.240 mm, prześwit 200 mm 1.524 mm silnik 2-cyl. w układzie V, chłodzony powietrzem, pojemność 1.208 cm3, o mocy 30 KM przy 4.000 obr./min 3 biegi plus wsteczny na drodze solo 120 km/h, z wózkiem bocznym 85 km/h 23,5 litra |
Opis konstrukcji:
Rama rurowa, stalowa. Zawieszenie z przodu widelec typu Castle, a z tyłu sztywne. Koło bocznego wózka było amortyzowane półeliptycznym resorem piórowym. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv), dwa zawory na cylinder (po jednym dolotowym i wylotowym). Cylindry umieszczone pod kątem 45 stopni. Średnica cylindra 87,3 mm, skok tłoka 101,6 mm, stopień sprężania 4,5:1. Skrzynia biegów sterowana ręcznie, napęd na tylne koło był przekazywany za pomocą łańcucha. Wprowadzono także napęd koła bocznego wózka. Hamulce mechaniczne. Stosowano opony rozmiaru 4.75-18”. W tylnej części bocznego wózka mocowano koło zapasowe.
