Historia konstrukcji:

W 1935 roku zbudowano prototyp czołgu szybkiego BT-5 z zabudowanym miotaczem ognia KS-23 (otrzymał oznaczenie BChM-2), a w 1935 roku z udoskonalonym miotaczem KS-34.

W 1936 roku rozpoczęto prace nad zmodyfikowanym czołgiem szybkim BT-7 (prototyp otrzymał oznaczenie BChM-7) z nowym miotaczem ognia KS-40 o zasięgu zwiększonym do 70 metrów.

W 1940 roku Fabryka Nr 183 im. Kominternu z Charkowa przedstawiła konkurencyjny pojazd wobec czołgowego miotacza ognia OT-134 zbudowanego na bazie czołgu lekkiego T-26. Tym razem wykorzystywał on podwozie czołgu szybkiego BT-7 model 1937. Miotacz został zabudowany w wieży wraz z czołgowym karabinem maszynowym DT.

W 1941 roku wypuszczono krótka serię czołgowego miotacza ognia OP-7 zbudowanego na bazie czołgu szybkiego BT-7M wzór 1940, tym razem z miotaczem ognia KS-63 zabudowanym w kadłubie.

Opis konstrukcji:

Jako bazę pojazdu wykorzystano czołg szybki BT-7M wzór 1940 wraz z kompletnym uzbrojeniem zabudowanym w wieży (45 mm armata czołgowa 20K plus czołgowy karabin maszynowy DT). Miotacz ognia KS-63 został zabudowany w kadłubie na prawo od kierowcy – kąt ostrzału w poziomie wynosił 55 stopni i był sterowany przez kierowcę. Dwa zewnętrze zbiorniki zostały zabudowane po bokach kadłuba, w części nadgąsienicowej. Mieściły po 85 litrów cieczy zapalającej. Przed ogniem broni strzeleckiej przeciwnika i odłamkami chronił je 10 mm pancerz. Zawieszenie i napęd pojazdu pozostały niezmienione w stosunku do pojazdu bazowego.

Źródła:
„Oгнеметные танки Второй Мировой Войны”, seria Бронеколлекця, 2005

„Танковые войска РККА во Второй мировой войне. Средне и огнометные танки”, seria Танкомастер, numer 7-8/06

Valerij P. Panow, Jacek Solarz „Czołgi sowieckie 1939-1945”, wyd. Militaria, 1996

Internet:
http://www.bronetehnika.narod.ru/
http://www.arrows.newmail.ru/firetank/firetank.htm