Historia konstrukcji:

Czołgowy miotacz ognia opracowany w 1935 roku w ZSRR na bazie czołgu pływającego T-37 opracowanego w 1933 roku przez N.N. Kozyriewa. Pojazd przejął oznaczenie BChM-4 po tankietce OT-27. Mimo powiększonych możliwości manewrowo-ogniowych podstawowe wady pozostały te same: cienki pancerz i niewielki zasięg broni. W tej sytuacji zaniechano dalszej produkcji na rzecz czołgowych miotaczy ognia OT-26 zbudowanych na bazie podwozia standardowego czołgu lekkiego T-26. W latach 1935-1936 w Fabryce Nr 37 z Moskwy wyprodukowano 75 egzemplarzy. 1 czerwca 1941 roku 10 z nich wciąż znajdowało się w służbie.

Opis konstrukcji:

Jako bazę pojazdu wykorzystano czołg pływający T-37. Przedział bojowy mieścił dwóch członków załogi z miejscami obok siebie – po lewej stronie kadłuba zajmował miejsce kierowca, natomiast po prawej strzelec obsługujący uzbrojenie zabudowane w obrotowej wieży. Jarzmo uzbrojenia pozwalało wymiennie używać miotacz ognia KS-35 lub czołgowy karabin maszynowy DT. Wnętrze przedziału bojowego mieściło wyposażenie miotacza (zbiorniki mieszanki zapalającej oraz sprężonego powietrza) oraz zapas amunicji do karabinu maszynowego (magazynki talerzowe). Płyty pancerza chroniły jedynie przed zwykłymi pociskami karabinowymi. Zasięg miotacza wynosił ok. 35 metrów co zmuszało pojazd do bardzo bliskiego podjechania do celu ataku. Zawieszenie i napęd pojazdu pozostały niezmienione w stosunku do pojazdu bazowego.

Źródła:

„Oгнеметные танки Второй Мировой Войны”, seria Бронеколлекця, 2005

„Танковые войска РККА во Второй мировой войне. Средне и огнометные танки”, seria Танкомастер, numer 7-8/06

Valerij P. Panow, Jacek Solarz „Czołgi sowieckie 1939-1945”, wyd. Militaria, 1996

Internet:
http://www.bronetehnika.narod.ru/
http://www.arrows.newmail.ru/firetank/firetank.htm