Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny Browning Model 1910/22 produkowany w belgijskich zakładach Fabrique Nationale d’Armes de Guerre w Herstal. Była to nowa wersja pistoletu M.25 No. 1, która została dostosowana do amunicji 9×17 Browning.
W 1926 roku przyjęty na uzbrojenie sil zbrojnych Holandii. Do 1928 roku belgijski producent dostarczył 30 tysięcy egzemplarzy. Następnie produkcję podjął holenderski arsenał Artillerie Inrichtingen A/D w Hemburgu podnosząc ogólną liczbę wyprodukowanych pistoletów do ok. 60 tysięcy egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Wysokość: Szerokość: Długość linii celowniczej: Długość lufy: Zasilanie: |
9 mm 9×17 Browning (.38 ACP) 0,675 kg 178 mm 122 mm 32 mm 150 mm 113 mm magazynek na 8 naboi |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię odrzutu zamka swobodnego. Sprężyna powrotna zamka owinięta wokół lufy. Bijnik działał równocześnie jako wyrzutnik łusek. Lufa miała 6 bruzd prawoskrętnych o skoku 250 mm. Mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem zewnętrznym. Zastosowano trzy zabezpieczenia broni: występ w chwycie, dźwignię blokującą spust oraz blokadę automatyczną uruchamiającą się przy wyjęciu magazynka. Jednorzędowy magazynek pudełkowy jest wkładany do rękojeści. Stałe przyrządy celownicze składały się z muszki i szczerbinki.
Amunicja:
Wraz z pistoletem dostarczano 3 magazynki. Jeden przenoszono w rękojeści broni, a pozostałe dwa mieściły się w kaburze. Naboje były pakowane w kartonowe pudełka po 25 sztuk.
Zwykła De scherpe patroon No. 21
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa materiału miotającego: Prędkość wylotowa: Zasięg praktyczny: |
25 mm 11,6 mm 9,7 g 6,1 g 0,21 g 250 m/s 50 m |
Pocisk pełnopłaszczowy. W służbie niemieckiej naboje tego typu otrzymały oznaczenie 9 mm Pistolen-Patrone 400 (h).
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 9 mm Pistol 641 (h).
