Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny Browning Model 1910 opracowany przez amerykańskiego konstruktora Johna Mosesa Browninga, produkowany przez belgijskie zakłady Fabrique Nationale d’Armes de Guerre w Herstal.
Wersja eksportowa Model 1910/22 została przyjęta na uzbrojenie sil zbrojnych Holandii 31 października 1924 roku. W ciągu 1925 roku dostarczono 1.200 szt. dla wojska (numery seryjne od 1 do 1200) oraz 875 szt. dla policji (numery seryjne od 1201 do 2075), po czym zapadła decyzja o zmianie kalibru standardowej amunicji.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Wysokość: Szerokość: Długość linii celowniczej: Długość lufy: Zasilanie: |
7,65 mm 7,65×17 Browning 0,705 kg 170 mm 122 mm 32 mm 150 mm 113 mm magazynek na 9 naboi |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię odrzutu zamka swobodnego. Sprężyna powrotna zamka owinięta wokół lufy. Bijnik działał równocześnie jako wyrzutnik łusek. Lufa miała 6 bruzd prawoskrętnych o skoku 250 mm. Mechanizm uderzeniowy kurkowy z kurkiem zewnętrznym. Zastosowano trzy zabezpieczenia broni: występ w chwycie, dźwignię blokującą spust oraz blokadę automatyczną uruchamiającą się przy wyjęciu magazynka. Jednorzędowy magazynek pudełkowy jest wkładany do rękojeści. Stałe przyrządy celownicze składały się z muszki i szczerbinki.
Amunicja:
Wraz z pistoletem dostarczano 3 magazynki. Jeden przenoszono w rękojeści broni, a pozostałe dwa mieściły się w kaburze. Naboje były pakowane w kartonowe pudełka po 25 lub 27 sztuk.
Zwykła De scherpe patroon No. 19
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa materiału miotającego: Prędkość wylotowa: Zasięg praktyczny: |
24,9 mm 11,7 mm 7,45 g 4,8 g 0,2 g 285 m/s 50 m |
Pocisk pełnopłaszczowy. W służbie niemieckiej naboje tego typu otrzymały oznaczenie 7,65 mm Pistolen-Patrone 260 (h).
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,65 mm Pistol 626 (h).
