Historia konstrukcji:
Armata przeciwlotnicza opracowana w szwedzkich zakładach Aktiebolaget Bofors w Bofors.
W 1935 roku armata ta została wytypowana jako podstawowe lekkie uzbrojenie przeciwlotnicze armii belgijskiej. Poza importem gotowych dział (8 zamówionych w sierpniu 1935 roku – dostarczone w 1936), były one także produkowane od 1936 roku na podstawie licencji w belgijskich zakładach Fabrique Nationale d’Armes de Guerre w Herstal.
Eksport:
Norwegia zakupiła u belgijskiego producenta 8 dział (otrzymały lokalne oznaczenie 4 cm Luftvernkanon M/36). Także Francja starała się o zakup 34 dział, ale do wybuchu wojny transakcja ta nie została sfinalizowana z braku wolnych mocy przerobowych w zakładach FN.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Masa lufy: Długość lufy: Odrzut: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
40 mm 40x311R na stanowisku 1.730 kg, w transporcie 2.400 kg z zamkiem 220 kg z zamkiem 2.250 mm (w tym cześć gwintowana 1.932,5 mm) średni 200 mm od -10° do +90° 360° łódka na 4 naboje 120 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyczna armata przeciwlotnicza. Monoblokowa lufa stalowa gwintowana o 16 zwojach, zaopatrzona w stożkowy tłumik płomienia. Zastosowano zamek klinowy o ruchu pionowym. Zasilanie z łódek nabojowych mieszczących 4 naboje umieszczanych w prowadnicach nad komorą zamkową (prowadnica mieściła równocześnie 2 łódki, opróżnione łódki wypadały dołem, puste łuski także były odprowadzane do dołu). Opornik hydrauliczny umieszczony pod lufą, a sprężyna powrotna owinięta wokół lufy. Celownik przeziernikowy i mechanizmy naprowadzania umieszczone po obu stronach lufy dla obu celowniczych (kierunku i podniesienia). Spust umieszczony w pedale celowniczego podniesieniowego.
Działo było umieszczone na czterokołowym podwoziu, z kołami unoszonymi na pozycji bojowej dla uzyskania stabilnej podstawy. Z obu stron łoża dolnego znajdowały się wysięgniki zaopatrzone w śrubowe podpory pozwalające wypoziomować podstawę na stanowisku. Koła z ogumieniem pneumatycznym i zawieszenie działa były dostosowane do trakcji motorowej.
Obsługa działa liczyła 5 żołnierzy.
Amunicja:
Stosowano amunicje scaloną. Na stanowisko dostarczana w czteronabojowych łódkach.
Przeciwlotnicza z samolikwidatorem
| Masa naboju: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność pozioma: Donośność pionowa: |
2,1 kg 0,955 kg 900 m/s 6.790 m 4.300 m |
Pocisk typu HE z czułym głowicowym zapalnikiem uderzeniowym. Umieszczony w części dennej smugacz po wypaleniu działał jako samolikwidator pocisku.
Przejęte egzemplarze w służbie niemieckiej otrzymały oznaczenie 4 cm Flak 28.
