Historia konstrukcji:
Armata przeciwlotnicza opracowana przez kapitanów J. Ravnsborga oraz N. W. Bergera i produkowana w norweskich zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg. Prace konstrukcyjne zainicjowano 17 grudnia 1915 roku obserwując działania toczącej się w Europie Pierwszej Wojny Światowej. Prototyp ukończono bardzo późno i 1 maja 1920 roku rozpoczęto pierwsze próby poligonowe. Pierwotnie planowano produkcje 20 egzemplarzy, ale ostatecznie oprócz prototypu wyprodukowano 12 dział seryjnych.
Zastosowanie:
W kwietniu 1940 roku 6 dział znajdowało się w rejonie Bergen, 4 działa broniły bazy marynarki wojennej w Horten, a ostatnie 2 działa wchodziły w skład jednostek broniących Oslo (stacjonowały w Gressholmen).
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
75 mm 1.800 kg 3.375 mm od -1° +75° 360° 12 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana o 28 prawoskrętnych zwojach (gwint progresywny). Zastosowano zamek klinowy o ruchu poziomym (otwarcie po strzale ręczne, ale wprowadzenie nowego naboju powodowało jego automatyczne zamknięcie i napięcie iglicy). Hydrauliczny opornik i sprężynowy powrotnik znajdowały się pod lufą. Przyrządy celownicze umieszczono się po obu stronach lufy, a w drugiej połowie lat 30-tych dostosowano je do współpracy z aparatem centralnym Gamma. Działo było posadowione na łożu cokołowym. Obsługa liczyła 9 osób.
Amunicja:
Stosowano amunicję scaloną.
Przeciwlotnicza
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność pionowa: Donośność pozioma: |
6,8 kg 750 m/s 8.300 m 11.000 m |
Pocisk typu HE z głowicowym zapalnikiem czasowym o zwłoce nastawianej przed strzałem.
