Historia konstrukcji:
Pistolet maszynowy PPD wz. 1934 opracował rosyjski konstruktor Wasilij Alieksiejewicz Diegtiariow. Prototyp zaprezentowano w 1929 roku, a w 1935 roku po szeregu prób został on przyjęty na uzbrojenie sił zbrojnych (indeks ГРАУ: 56-А-133). Do produkcji elementów tego pistoletu maszynowego użyto pracochłonnej technologii obróbki skrawaniem, co podnosiło koszty i ograniczało wydajność. W 1938 roku wprowadzono w opuszczających fabrykę egzemplarzach drobne modyfikacje (model oznaczany jako PPD wz. 1934/38), który był dostosowany do magazynków bębnowych o pojemności 73 naboi (masa załadowanej broni wzrastała do 5,19 kg; w praktyce dla uniknięcia zacięć ładowano tylko 71 naboi). Do końca 1939 roku wykonano ok. 5 tysięcy egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Długość linii celowniczej: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,62 mm 7,62×25 własna 3,23 kg załadowany 3,66 kg 778 mm 278,85 mm (w tym część gwintowana 244 mm) 390 mm magazynek na 25 naboi teoretyczna 800 strz./min. praktyczna do ok. 100 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystywała energię odrzutu zamka swobodnego. Pistolet mógł strzelać z zamka otwartego ogniem pojedynczym i ciągłym. Lufa z chromowanym przewodem, zaopatrzona w 4 prawoskrętne bruzdy, umieszczona w perforowanej osłonie-chłodnicy, połączona na gwint z komorą zamkową. W przedniej części komory zamkowej znajdował się wyrzutnik łusek, od dołu gniazdo magazynka, a wzdłuż prawego boku biegło podłużne wycięcie dla raczki zamkowej, zaopatrzonej w przesuwny bezpiecznik.
W tylnej części komory zamkowej zamontowano urządzenie spustowe ze skrzydełkowym przełącznikiem trybu prowadzonego ognia. Trzon zamkowy miał ruchomą iglicę napędzaną osobną dźwignią, wraz z własną sprężyną powrotną. Na wylocie lufy prosta muszka, celownik krzywiznowo-ramieniowy wyskalowany w zakresie od 50 do 500 m.
Zasilanie z dwurzędowych magazynków łukowych o pojemności 25 nabojów (masa pustego magazynka 168 g, załadowanego 430 g), a później także z magazynków bębnowych mieszczących 71 naboje (zaprojektowane dla pomieszczenia 73 naboi ale powodowało to zacięcia; masa załadowanego magazynka wynosiła 1,8 kg).
Amunicja:
Rosyjska amunicja była lokalną adaptacją niemieckiego naboju pistoletowego 7,63×25 Mauser. Naboje pakowano w zbiorcze drewniane skrzynki mieszczące 2304 sztuki.
Zwykła 7,62-мм пистолетный патрон образца 1930 года (П)
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Masa ładunku miotającego: Donośność skuteczna: |
34,45-34,85 mm 13,8-14 mm 10,2-11 g 5,45-5,6 g 480 m/s 0,55 g 200 m |
Pocisk pełnopłaszczowy P z ołowianym rdzeniem.
Przeciwpancerna 7,62-мм пистолетный патрон с с бронебойно-зажигательной пулей образца 1941 года (П-41)
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
34,45-34,85 mm 16,2-16,5 mm 9,0-10,67 g 4,25-5,16 g 0,55 g 490 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy P-41 ze stalowym rdzeniem oraz niewielkim ładunkiem zapalającym.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,62 mm Maschinenpistole 715 (r).
