Historia konstrukcji:
Reflektor przeciwlotniczy opracowany we włoskich zakładach Officine Galileo w Firenze.
W 1934 roku Belgia zakupiła partię reflektorów tego typu na potrzeby swoich sił zbrojnych.
Zastosowanie:
W 1940 roku w linii znajdowało się 9 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Średnica lustra: Zasilanie: |
120 cm generator prądu |
Opis konstrukcji:
Reflektor posadowiony na małym czterokołowym podwoziu które służyło jedynie zajęciu stanowiska. Podwozie to miało niewielkie szprychowane koła oraz centralny zaczep dla podstawy reflektora.
Na większe odległości reflektor przewożony dedykowanym transporterem Camion transporteur de projecteur de DCA de 120 cm Miesse. Samochód ten został zbudowany w w belgijskich zakładach Société Anonyme des Véhicules Industriels Jules Miesse w Buysinghen (układ napędowy 4×2, 8-cyl. silnik o pojemności 5.200 cm3 i mocy 100 KM). Specjalistyczne nadwozie powstało w zakładach Carroserie Jonckheere. Zastosowano długą kabinę wagonową mieszczącą obsługę reflektora. W tylnej części nadwozia mieściła się platforma z opuszczanymi podestami, na której można było ustawić reflektor oraz rozmieścić kable połączeniowe do generatora prądu. W 1932 roku armia belgijska zakupiła 20 pojazdów tego typu.
