Historia konstrukcji:
Samolot rozpoznawczy Š-328 zaprojektował inż. Alois Šmolík, będący głównym konstruktorem czechosłowackich zakładów Letov w Pradze. Pierwszy prototyp został oblatany 19 czerwca 1933 roku. Łącznie z prototypem w latach 1934-1940 w ramach 7 serii produkcyjnych zbudowano 412 samolotów tego typu.
Utworzone w marcu 1939 roku lotnictwo słowackie otrzymało 73 samoloty typu Š-328 ze stacjonującego w Pieštanach dawnego czechosłowackiego 3 pułku lotnictwa oraz szkoły lotniczej w Trencanskich Biskupicach.
Z samolotów tych sformowano 3 eskadry rozpoznawcze 1., 2. oraz 3. letky, które wzięły udział w walkach z Polską w 1939 roku oraz walkach na terenie ZSRR w latach 1941-1944.
Po raz ostatni użyto ich podczas Słowackiego Powstania Narodowego, które wybuchło 29 sierpnia 1944 roku (w walach uczestniczyły 3 samoloty tego typu).
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość przelotowa: Wznoszenie: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby własna 1.680 kg startowa 2.750 kg 13,71 m 10,36 m 3,30 m 39,40 m2 1 silnik 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzony powietrzem, typu Walter „Pegas” III M2 o mocy startowej 740 KM 328 km/h 250 km/h 4,9 m/s 7.400 m 700 km (z dodatkowym zbiornikiem 1.280 km) 4 km LK vz. 30 kal. 7,9 mm, 540 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy dwupłat konstrukcji metalowej. Dwuosobowa załoga zajmowała miejsca w układzie tandem otwartych kabinach. Kratownica kadłuba jest wykonana z rur ze stali chromowo-niklowej, w przedniej części nitowana i skręcana śrubami, natomiast w tylnej spawana. Skrzydła konstrukcji dwudźwigarowej, trzyczęściowe. Górny i dolny płat łączą i usztywniają rozpórki w kształcie litery N.
Podwozie w układzie klasycznym z dwoma szeroko rozstawionymi (rozstaw 2,6 m) amortyzowanymi kołami głównymi (opony rozmiaru 800×200 mm) oraz metalową płozą ogonową.
Zabudowany pod wąską osłoną Townenda silnik napędza dwułopatowe śmigło drewniane o stałym skoku i średnicy 3,55 m. Zbiorniki paliwa mieszczą 770 litrów, natomiast zbiornik oleju ma pojemność 63 litrów. W kadłubie w miejsce obserwatora można było zabudować dodatkowy zbiornik paliwa.
Uzbrojenie strzeleckie samolotu stanowią dwa stałe karabiny maszynowe zabudowane w dolnym płacie, poza płaszczyzną obrotu śmigła, a także dwa ruchome sprzężone karabiny maszynowe posadowione na lawecie typu Škoda Šu-31 w kabinie obserwatora. Ładunek bombowy obejmuje 6 bomb po 50 kg podwieszonych na wyrzutnikach pod skrzydłami plus 2 bomby po 120 kg na wyrzutnikach pod kadłubem. Do rozpoznania używano aparatu fotograficznego typu A-I-34.
