Historia konstrukcji:
Samochód dostawczy AGC 2 został opracowany w 1939 roku we francuskich zakładach Sociétè Anonyme de Usines Renault w Billancourt pod Paryżem. Produkowany seryjnie w latach 1936-1940. Od 1940 roku miał być zastąpiony w produkcji przez samochód ciężarowy AHS.
W 1940 roku na stanie sił zbrojnych Francji znajdowało się wiele pojazdów tego typu w kilku wersjach:
– ok. 5.200 egzemplarzy w wersji AGC 1 (oraz wcześniejszej ADK) jako samochód ciężarowy,
– ok. 1.950 egzemplarzy w wersji AGC 3 RV (Revitaillement de Viande) jako pojazd intendencki (zamówiono 2.490 egzemplarzy),
– 39 egzemplarzy dla żandarmerii wojskowej Garde Républicaine Mobile z nadwoziem typu furgon dostosowanym do transportu jeńców lub więźniów (zamówiono 154 egzemplarze).
Ponadto przygotowano prototyp pojazdu dowodzenia dla oddziałów artylerii zaopatrzonego w nadwozie mieszczące radiostację ER 14 lub ER 13-39. Planowana produkcja 300 egzemplarzy seryjnych nie została już zrealizowana.
Dane techniczne:
| Masa: Ładowność: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: Zużycie paliwa: |
2.150 kg 1.500 kg 5.680 x 1.950 x 2.400 mm 3.760 mm przód 1.510 mm / tył 1.520 mm 4×2 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 2.384 cm3, typu 603 o mocy 48 KM przy 3.000 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 68 km/h 50 litrów na drodze 13 l/100 km |
Opis konstrukcji:
Zastosowano dwuosobową zamkniętą kabinę załogi w układzie klasycznym (za silnikiem). Za kabiną zlokalizowano skrzynię ładunkową osłanianą brezentową plandeką rozpinaną na metalowych pałąkach. Nadwozie jest umieszczone na stalowej ramie nośnej. Zawieszenie kół na sztywnych osiach amortyzowanych półeliptycznymi resorami piórowymi. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V, pojemność akumulatora 90 Ah.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 85 mm, skok tłoka 105 mm. Stosowano gaźnik typu Solex. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową przekazuje napęd na koła tylnej osi (na tylnej osi koła zdwojone). Hydrauliczny układ hamulcowy działa na wszystkie koła, natomiast mechaniczny hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła tylne.
Egzemplarze używane przez siły zbrojne Niemiec nosiły oznaczenie Lastkraftwagen 2 to.
