Historia konstrukcji:
Samochód pancerny SARC Mk. III został opracowany w południowoafrykańskich zakładach Dorman Long w Germiston. Model ten w 1941 roku opracował Captain D. R. Ryder.
Importowane z Kanady podwozia samochodu ciężarowego Ford 3 ton były składane w południowoafrykańskiej montowni w Port Elizabeth (rozstaw osi skrócony do 117 cali), które dodatkowo zostało zaopatrzone w zestaw konwersacyjny napędu na wszystkie cztery koła amerykańskich zakładów Marmon-Herrington w Indianapolis, stan Indiana. Płyty pancerne były produkowane w zakładach South African Iron & Steel Industrial Corporation, które następnie w zakładach South African Railways & Harbours były łączone w pancerne nadwozia.
W okresie od maja 1941 do sierpnia 1942 roku wyprodukowano 2.630 egzemplarzy w trzech wersjach:
Mobile Field Force (MFF) – kbppanc Boys i ckm Vickers lub rkm Bren w wieży, wyprodukowano 1.780 egzemplarzy,
Middle East (ME) – ckm Vickers w wieży, wyprodukowano 798 egzemplarzy,
Light Aid Detachment (LAD) – pojazd obserwacyjny artylerii pozbawiony wieży z uzbrojeniem, wyprodukowano 52 egzemplarze.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zapas paliwa: Zasięg: Uzbrojenie: Opancerzenie: |
3 osoby własna 5.339 kg bojowa 2.675 kg 5.309 x 2.299 x 2.502 mm, prześwit 279 mm 2.985 mm 1.524 mm 4×4 silnik 8-cyl. w układzie widlastym, zapłon iskrowy, chłodzony cieczą, pojemność 3.917 cm3, typu Ford 239 o mocy 95 hp przy 3.600 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 88 km/h 151 litrów na drodze ok. 320 km patrz opis powyżej od 6 do 12 mm |
Opis konstrukcji:
Całkowicie spawane pancerne nadwozie było posadowione na ramie samochodu ciężarowego. Początkowo stosowano drzwi wejściowe umieszczone po bokach kadłuba, natomiast w późniejszych seriach koło zapasowe zostało przeniesione z tylnej ściany nadwozia na tylny lewy bok pojazdu i dodano trzecie drzwi wejściowe przydatne załodze wieży do szybkiego opuszczenia wnętrza pojazdu. Zastosowano instalację elektryczną o napięciu 6 V. Zapewniała ona także zasilanie dla pokładowej radiostacji No. 19.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 80,96 mm, skok tłoka 95 mm, stopień sprężania 6,3:1. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową i rozdzielczą przekazywał napęd na wszystkie koła. Stosowano opony rozmiaru 8.75-18”.
Uzbrojenie pojazdu skoncentrowano w powiększonej dwuosobowej wieży, której konstrukcja pozwalała na swobodne pomieszczenie karabinu przeciwpancernego Boys z zasilaniem magazynkami od góry komory nabojowej. Uzbrojenie pojazdu było często modyfikowane przez użytkowników aby zwiększyć siłę ognia. W tym celu korzystano ze zdobycznego uzbrojenia włoskiego i niemieckiego.
