Historia konstrukcji:
Samochód rozpoznawczy W. 15 R został opracowany we francuskich zakładach Société Laffly w Asnières. W modelu tym wykorzystano te same rozwiązania jak w ciągniku artyleryjskim Laffly W. 15 T. Pojazd ten był przeznaczony dla jednostek rozpoznawczych. Względem bliźniaczego modelu zastosowano lżejsze i przestronniejsze w części tylnej nadwozie (nie było potrzeby pomieszczenia zasobników amunicyjnych), a inne przełożenia skrzyni biegów pozwalały na osiąganie wyższej prędkości maksymalnej. Ze względu na obciążenie zakładów Laffly produkcję seryjną pojazdu podjęto także w zakładach Société Anonyme des Anciens Établissements Hotchkiss et Cie. w Saint-Denis koło Paryża, gdzie planowano wyprodukować 1.500 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Liczba miejsc: Masa: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: |
6 całkowita 6.500 kg 4.640 x 1.850 x 2.020 mm, prześwit 300 mm 1.845 + 1.000 mm przód 1.504 mm / tył 1.500 mm 6×6 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 2.312 cm3, typu Hotchkiss o mocy 56 KM przy 3.200 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny, terenowy reduktor na drodze 60 km/h |
Opis konstrukcji:
Zastosowano całkowicie otwarte czterodrzwiowe nadwozie, które w razie niesprzyjających warunków atmosferycznych było przykrywane brezentowym dachem, natomiast na otworach drzwiowych rozpinano brezentowe boczki. Przednia szyba składana w kierunku na maskę. Nadwozie jest umieszczone na stalowej ramie nośnej. Niezależne zawieszenie kół przednich na sprężynach śrubowych, natomiast obu tylnych osi na wspólnych półeliptycznych resorach piórowych. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 86 mm, skok tłoka 99,5 mm. Zastosowano gaźnik typu Solex. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową i rozdzielczą przekazuje napęd na wszystkie koła. Hydrauliczny układ hamulcowy działa na wszystkie koła, natomiast mechaniczny hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła tylne.
Stosowano opony rozmiaru 210 x 16. Dla poprawienia mobilności zastosowano także niewielkie pomocnicze koła umieszczone pod przednią częścią przedziału silnikowego oraz pomiędzy osiami na wysokości miejsca kierowcy, które pomagały podczas przekraczania poprzecznych nierówności terenu zapobiegając zawieszeniu pojazdu na podłodze.
