Historia konstrukcji:
Motoszybowiec transportowy G.A.L. 58 „Hamilcar” Mk. X został opracowany w 1944 roku w brytyjskich zakładach General Aircraft Ltd. w Feltham, Middlesex. Model ten powstał w odpowiedzi na zapotrzebowanie sił powietrznych Specification X.4/44. Dokonano przebudowy szybowca transportowego „Hamilcar” Mk. I, którego płat zmodyfikowano dla instalacji 2 silników Bristol „Mercury” o mocy 965 hp oraz zbiorników paliwa. Oblot pierwszego prototypu w lutym 1945 roku (numer ewidencyjny LA704). Wkrótce powstał drugi prototyp (numer ewidencyjny LA728), następnie przebudowie poddano kolejne 8 egzemplarzy szybowców transportowych „Hamilcar” Mk. I, a dodatkowo wyprodukowano 10 egzemplarzy seryjnych motoszybowców transportowych „Hamilcar” Mk. X. Po zakończeniu wojny w 1945 roku zamknięto cały program.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość przelotowa: Zapas paliwa: Zasięg: |
2 osoby własna 11.582 kg maksymalna startowa 21.334 kg 33,53 m 20,73 m 6,17 m 153,98 m2 2 silniki 9-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzone powietrzem, doładowane, typu Bristol „Mercury” 31 o mocy 965 hp 233 km/h 190 km/h 400 galonów (maksymalnie 860 galonów) 1.135 km (maksymalnie 2.696 km) |
Opis konstrukcji:
Dwusilnikowy górnopłat konstrukcji całkowicie drewnianej (tylko podłoga ładowni metalowa).
Zasięg operacyjny z pełnym ładunkiem na holu samolotu bombowego „Halifax” wynosił 900 mil (1.400 km). Maksymalna masa startowa wynosiła 47.000 funtów (21.334 kg). Przy samodzielnym starcie była ograniczona do 32.500 funtów (14.752 kg) – długość rozbiegu wynosiła wówczas 1.385 jardów.
Na samolocie przetestowano także dodatkowe startowe silniki rakietowe (były to dwa cylindryczne moduły obejmujące wiązkę 24 silników od rakiet niekierowanych 3-inch), które były odrzucane po starcie. Ich zastosowanie skracało rozbieg o ok. 400 jardów.
