Historia konstrukcji:
Armata forteczna opracowana we francuskich zakładach Schneider at Cie w Le Creusot we współpracy z zakładami Société Anonyme des Forges et Chantiers de là Méditerranée (w skrócie FCM) w Le Havre (francuskie oznaczenie Canon de 120 mm Mle 1901).
Norwegia zakupiła 10 dział tego typu na potrzeby baterii obrony wybrzeża.
Zastosowanie:
Zamontowane w następujących bateriach artylerii nadbrzeżnej:
– 2 działa w baterii Greåker
– 2 działa w baterii Gullbekkfortet
– 2 działa w baterii Vardefortet
Ponadto w fortach lądowych:
– 2 działa w Høytorp Fort
– 2 działa w Trøgstad Fort
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
120 mm wieży z działem 46 ton z zamkiem 4.800 mm od -6° do +17° 360° 4 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana. Działo było umieszczone w pancernej kopule (średnica 2,83 metra; grubość ścian 240 mm, a stropu 110 mm) chroniącej mechanizmy kierunku i podniesienia oraz obsługę liczącą 7 żołnierzy.
Amunicja:
Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania.
Odłamkowo-burząca 12 cm Sprenggranat
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
20,4 kg 783 m/s od 500 do 11.350 m |
Pocisk typu HE z głowicowym zapalnikiem uderzeniowym.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 12 cm Pz. Turm. K. L/40 (n).
