Historia konstrukcji:
Transporter czołgów GPE został opracowany we francuskich zakładach Automobiles Marius Berliet w Vénissieux. Pierwszy egzemplarz prototypowy oznaczony GPE 2 powstał w 1935 roku (napędzał go silnik wysokoprężny o pojemności 14,3 l i mocy 115 KM), potem 2 prototypy GPE 3 w 1937 roku, a na koniec finalny model produkcyjny GPE 4 w 1939 roku. Zamówiono najpierw 70 egzemplarzy, a potem dodatkowe 36 egzemplarzy. Pierwsze 12 egzemplarzy seryjnych dostarczono między 20 maja a 2 czerwca 1940 roku, a kolejne 17 egzemplarzy dostarczono do momentu podpisania zawieszenia broni.
Dane techniczne GPE 3:
| Masa: Ładowność: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: |
22.000 kg 15.000 kg 10.200 x 3.000 x ? mm 6.320 + 1.500 mm przód 2.190 mm / tył 2.130 mm 6×2 silnik 6-cyl. układzie rzędowym, chłodzony cieczą, wysokoprężny, pojemność 15.500 cm3, o mocy 135 KM 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 44 km/h |
Opis konstrukcji:
Zastosowano zamkniętą kabinę załogi w układzie klasycznym (za silnikiem). Za kabiną zlokalizowano platformę do transportu ewakuowanego czołgu, z rampami najazdowymi. Nadwozie jest umieszczone na stalowej ramie nośnej. Zawieszenie kół na sztywnych osiach amortyzowanych półeliptycznymi resorami piórowymi. Instalacja elektryczna o napięciu 12 V.
Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową przekazuje napęd na środkową oś, tylna oś wleczona (na tylnych osiach koła zdwojone).
