Historia konstrukcji:
Samochód osobowy opracowany w brytyjskich zakładach Ford Motor Company Ltd. w Dagenham (filia amerykańskiego koncernu Ford Motor Company w Detroit). Wersje wojskowe nosiły oznaczenie Ford WOA1 oraz WOA1A i bazowały konstrukcyjnie na cywilnym modelu 22 HP. Zastosowano inną osłonę chłodnicy, inne zderzaki oraz osłony progów a także bagażnik dachowy.
Razem z wersją WOA2 podczas wojny wyprodukowano 11.754 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Masa: Wymiary: Układ napędowy: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zużycie paliwa: |
1.614 kg 4.394 x 1.905 x 1.778 mm, prześwit 216 mm 4×2 silnik 8-cyl. w układzie widlastym, zapłon iskrowy, chłodzony cieczą, pojemność 3.622 cm3, typu Ford 221 o mocy 85 KM przy 3.800 obr./min 3 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 95 km/h ok. 16 litrów / 100 km |
Opis konstrukcji:
Czterodrzwiowe nadwozie typu limuzyna było zabudowane na stalowej ramie. Zawieszenie kół na półeliptycznych resorach piórowych. Instalacja elektryczna o napięciu początkowo 6 V, a w późniejszych seriach 12 V.
Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 77,79 mm, skok tłoka 95 mm, stopień sprężania 6,15:1.Sprzęgło suche jednotarczowe. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową przekazywał napęd na koła tylnej osi. Hamulce mechaniczne, bez wspomagania, działały na wszystkie koła. Wersja do działań na pustyni miała niskociśnieniowe koła 9.00-13”, natomiast w Europie używano opon 6.50-16”. Koło zapasowe mocowano na pokrywie bagażnika.
