Historia konstrukcji:
Konny wóz taborowy używany przez siły zbrojne Niemiec. Przyjęty na uzbrojenie w 1895 roku.
Pełna nazwa:
leichter Feldwagen (Hf. 1)
Wersje:
Hf.1 – Gefechts-, Munitions-, Schanzzeug-, Geräte-, Vorrats-, Verpflegungs-, Sanitätsgeräte-, Veterinärvorrats-, Veterinärmittelwagen, Wagen für Brot- und Futterempfang und zur Beförderung von Unterkunftsgerät
Hf.1/1 – gefederter Nachrichtengeräte-, Pioniergeräte-, Vermessungsgeräte- und Sanitätsgerätewagen
Hf.1/2 – gefederter Handscheinwerferwagen (leicht/mittel)
Hf.1/3 – gefederter Handscheinwerferwagen (schwer)
Hf.1/4 – Beobachtungsgerätewagen (B.Ger.Wg.)
Hf.1/11 – Großer Gefechtswagen (gr.Gf.Wg.)
Hf.1/12 – Pioniergerätewagen
Hf.1/13 – Großer Fahnenschmiedwagen (gr.Fsm.Wg.)
Hf.1/14 – Packwagen mit Feldschmiede (P.WG.m.Fsm), Waffenmeisterwagen (Wffm.Wg.)
Hf.1/15 – Packwagen für Sanitätskompanie
Hf.1/16 – Bäckereigerätewagen (Bä.Ger.Wg.)
Hf.1/18 – Truppensanitätswagen
Dane techniczne:
| Liczba osi: Masa: Ładowność: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: |
2 własna 610 kg całkowita do 1.410 kg normalna 660 kg, maksymalna 750 kg 3.860 x 1.850 x 2.012 mm, prześwit 400 mm długość z dyszlem 6.320 mm 2.000 mm 1.530 mm |
Opis konstrukcji:
Transportowy wóz konny wykonany z drewna (pojemność 1,3 m3). Koła drewniane szprychowe (średnica 1.224 mm), zaopatrzone w metalowe obręcze (szerokość 55 mm). Ciągnięty przez 2 konie lub 4 konie (w zależności od obciążenia i nawierzchni – przy zaprzęgu czterokonnym ładowność na drodze o utwardzonej nawierzchni można było zwiększyć do 1.000 kg).
