| Kaliber: | 121,92 mm |
| Amunicja: | 122x159R |
| Masa: | na stanowisku 1420 kg, |
| w transporcie 2530 kg (z przodkiem) | |
| Długość lufy: | z zamkiem1561,6 mm |
| (w tym część gwintowana 1140 mm) | |
| Wysokość linii ognia: | 1110 mm |
| Wymiary: | wysokość 1841 mm, prześwit 298 mm |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od -3° do +44,5° (w praktyce od +20°) |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 5° |
| Szybkostrzelność: | 4 strz./min |
Opis konstrukcji:
Haubica opracowana w francuskiej firmie Schneider na początku XX wieku na zamówienie carskiej Rosji. Fabryka Nr 172 z Permu podjęła się w latach 30-tych modernizacji posiadanych egzemplarzy (762 sztuki) oraz produkcji nowych (3395 sztuk), głównie poprzez dostosowanie komory nabojowej do silniejszego ładunku miotającego (wzmocniona komora zamkowa i dodany hamulec wylotowy) oraz montaż nowego celownika.
Haubica tego typu stanowiła także uzbrojenie działa samobieżnego SU-5-2 opracowanego na bazie podwozia czołgu lekkiego T-26.
Opis konstrukcji:
Zamek śrubowy. Opornik hydrauliczni i pneumatyczny powrotnik umieszczone obok siebie pod lufą. Skrzynkowe, jednoogonowe łoże dolne. Pokrętła mechanizmów naprowadzających i celownik znajdowały się po lewej stronie lufy. Koła drewniane ze stalową obręczą dostosowane do holowania trakcją konną z prędkością do 8 km/h. Obsługa działa liczyła 7 żołnierzy.
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd.WIS, 1993
А. Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003
