Historia konstrukcji:
Półgąsienicowy ciągnik artyleryjski C6 P14 został opracowany w 1930 roku we francuskich zakładach Société Anonyme André Citroën w Paryżu. Układ półgąsienicowy z gumowo-metalową gąsienicą opracował propagator tego układu Adolphe Kégresse, który dysponował licznymi patentami w tej dziedzinie.
W chwili wybuchu Drugiej Wojny Światowej siły zbrojne Francji miały na stanie 52 egzemplarze.
Ciągniki tego typu holowały haubice polowe 155 mm Mle 1917, równocześnie transportując obsługę działa i podręczny zapas amunicji.
Dane techniczne:
| Masa: Ładowność: Przyczepa: Wymiary: Rozstaw osi: Rozstaw kół: Rozstaw gąsienic: Szerokość gąsienic: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: Zużycie paliwa: |
3.600 kg 1.700 kg 3.500 kg 4.870 x 1.750 x 2.150 mm, prześwit 300 mm 2.700 mm 1.420 mm 1.420 mm 300 mm silnik 6-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 2.655 cm3, o mocy 48 KM przy 2.800 obr./min 3 biegi do przodu plus wsteczny, terenowy reduktor na drodze 25 km/h 80 litrów na drodze 40 l/100 km |
Opis konstrukcji:
Pojazd zbudowany w układzie półgąsienicowym. Zastosowano otwarte nadwozie załogi w układzie klasycznym (za silnikiem). Nadwozie jest umieszczone na stalowej ramie nośnej. Moduł gąsienicowy obejmuje 4 małe koła nośne w 2 wózkach (amortyzowane wspólnym półeliptycznym resorem piórowym) zblokowanych ramą, z umieszczonym z tyłu kołem napinającym. Z przodu znajdowało się koło napędowe. Przednie koła amortyzowane za pomocą półeliptycznych resorów piórowych. Instalacja elektryczna o napięciu 6 V.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Średnica cylindra 75 mm, skok tłoka 100 mm. Stosowano gaźnik typu Solex. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową przekazuje napęd na przednie koła napędowe wózka gąsienicowego. Hydrauliczny układ hamulcowy działa na koła przedniej osi oraz koła napędowe gąsienic, natomiast mechaniczny hamulec pomocniczy (ręczny) działa na koła napędowe gąsienic. Gąsienice gumowo-metalowe długości 4.950 mm, zawierające 61 elementów metalowych przymocowanych do gumowej taśmy, o wytrzymałości ok. 2.800-3.000 km przebiegu. Na przedniej osi stosowano opony rozmiaru 24×5.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze pojazdów otrzymały oznaczenie Zugkraftwagen Ci 306 (f).
