Moździerz 160-мм дивизионный миномет образца 1943 г (МT-13)

Kaliber: 160 mm
Masa: na stanowisku 1170 kg , w transporcie 1270 kg
Długość lufy: z zamkiem 3030 mm (przewód lufy 2896 mm)
Długość: w położeniu marszowym 3985 mm
Szerokość: w położeniu marszowym 1414 mm
Kąt ostrzału w elewacji: od +45° do +80°
Kąt ostrzału w azymucie: 25°
Szybkostrzelność: 3 strz./min

Historia konstrukcji:
Ciężki moździerz opracowany w 1943 roku w ZSRR przez zespół konstruktorów pod kierownictwem I. Tiewierowskiego.

Opis konstrukcji:
Główne podzespoły broni to gładkościenna lufa, kołyska z komorą zamkową, okrągła płyta oporowa oraz łoże stanowiące równocześnie dwukołowe podwozie. Zastosowanie skutecznego sprężynowego mechanizmu oporopowrotnego zapobiegało podskakiwaniu broni oraz zbytniemu zagłębianiu się podstawy podczas prowadzenia ognia.  Ładowanie pocisków od strony wlotu lufy – w tym celu lufa jest sprowadzana do poziomu i blokowana w tym położeniu. Równoważenie lufy ułatwia sprężynowy odciążacz. Zamek jest wyposażony w kurkowy mechanizm spustowy umieszczony w komorze zamkowej, której podstawa kulista opiera się w gnieździe płyty oporowej. Wypełnione gąbczastą masą koła dysponują uresorowaniem, blokowanym na czas prowadzenia ognia. Moździerz jest przystosowany do holowania z prędkością do 50 km/h.

Amunicja:

Granat odłamkowy

Masa pocisku: 40,8 kg
Prędkość wylotowa: od 140 m/s do 245 m/s
Donośność: od 630 m do 5150 m

Pocisk stabilizowany w locie za pomocą brzechw. Zaopatrzony w głowicowy zapalnik uderzeniowy. Stosowano 5 ładunków miotających.

Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej” Wydawnictwo WIS, Warszawa 1993

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *