Historia konstrukcji:
Samolot szkolno-treningowy Bü 180 „Student” był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Został opracowany w niemieckich zakładach Bücker Flugzeugbau G.m.b.H. w Rangsdorf koło Berlina. Na czele zespołu projektowego stał Anders J. Anderson (konstruktor szwedzkiego pochodzenia).
Prototyp z cywilną rejestracją D-ELIO został oblatany w listopadzie 1937 roku, za jego sterami siedział Arthur Benitz. W kwietniu 1939 roku na samolocie tego typu ustanowiono rekord w swojej klasie dokonując przelotu 1.000 km ze średnią prędkością 171,95 km/h.
Wyprodukowano tylko 4 egzemplarze. Samolot ten stał się podstawą do opracowania samolotu szkolno-treningowego Bü 181 „Bestmann” z zamkniętą kabiną mieszcząca pilotów obok siebie oraz jednomiejscowego samolotu szkolno-treningowego Bü 182 „Kornett”.
Wersje:
Bü 180 A – silnik Zündapp 9-092 o mocy 50 KM
Bü 180 B – silnik Walter Mikron II o mocy 60 KM
Dane techniczne wersji Bü 180 A:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość wznoszenia: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 310 kg 540 kg 11,50 m 7,25 m 1,90 m 15,00 m2 1 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony powietrzem, typu Zündapp Z 9-92 o mocy 50 KM 170 km/h na wysokości 0 m 8,9 min na wysokość 1.000 m 4.000 m 650 km brak |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat z otwartymi kabinami załogi w układzie tandem. Zbiorniki paliwa 50 litrów, oleju 3,5 litra umieszczone w kadłubie.
Zastosowano stałe podwozie w układzie klasycznym z płozą ogonową. Koła główne rozmiaru 420×150 mm (rozstaw kół 1,6 m), a kółko ogonowe rozmiaru 135×45 mm.
Silnik napędza dwułopatowe śmigło drewniane o stałym skoku średnicy 1.800 mm. Początkowa prędkość wznoszenia ok. 2,1 m/s, prędkość lądowania 65 km/h. Droga startu wynosi ok. 140 m, natomiast lądowania ok. 100 m.
