| Kaliber: | 121,92 mm |
| Amunicja: | 122x785R |
| Masa: | na stanowisku 7117 kg, w transporcie 7800 kg |
| Masa lufy: | z zamkiem 2340 kg |
| Długość lufy: | z zamkiem 5650 mm |
| (w tym część gwintowana 4600 mm) | |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 4° |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od -2° do +45° |
| Szybkostrzelność: | 4 strz./min |
Historia konstrukcji:
Ciężka armata polowa A-19 została opracowana w latach 1927-1930 w radzieckiej Fabryce Nr 172 im. Mołotowa z Permu. Zespołem konstruktorów kierował S.P. Szukałow. Prototyp działa został dostarczony do testów w październiku 1931 roku. W konstrukcji wykorzystano zamek 152 mm haubicy wz. 1909/30. Po licznych próbach i testach działo zostało przyjęte na uzbrojenie 13 marca 1936 roku. Wyprodukowano 2926 egzemplarzy.
Opis konstrukcji:
Lufa zaopatrzona w dwa pionowe sprężynowe odciążacze umieszczone przed osią kół. Płaska płyta chroniąca obsługę o grubości 3,5 mm. Łoże dolne dwuogonowe, rozstawne, z metalowymi kołami z nalukanizowaną gumową obręczą (masywy). Obługa działa liczyła 9 żołnierzy.
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd.WIS, 1993
А. Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003
