Historia konstrukcji:
Miotacz pocisków nadkalibrowych le.Ldg.W. został opracowany w 1941 roku w niemieckich zakładach Rheinmetall-Borsig AG w Düsseldorfie. Wyprodukowano 158 egzemplarzy.
Zastosowanie:
Broń tego typu miała pomóc w pokonaniu przeszkód terenowych typu zasieki z drutu kolczastego oraz pobudzać detonację pól minowych. Silna głowica bojowa zapewniała siłę rażenia na poziomie ciężkiego granatu moździerzowego. Wadami były niewątpliwie mały zasięg zmuszający do zajęcia pozycji blisko przeciwnika oraz duży rozrzut. Lekkie miotacze min zostały wyparte z jednostek przez moździerz 12 cm GrW 42.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Szybkostrzelność: |
89,6 mm na stanowisku 93 kg 540 mm 8-10 strz./min |
Opis konstrukcji:
Broń cechowała bardzo prosta konstrukcja. Dwójnóg i płyta oporowa były podobne do analogicznych rozwiązać stosowanych w moździerzu 8 cm GrW 34. Lufa ma postać trzpienia na który nakłada się wystrzeliwany nadkalibrowy pocisk.
Do transportu broni wykorzystywano ręczny wózek Handkarren für leichten Ladungswerfer (Pf. 25).
Amunicja:
Stosowano pociski nadkalibrowe mające postać tuby z umieszczoną w górnej części głowicą bojową. Odpalanie pocisku elektryczne z wykorzystaniem ładunku miotającego umieszczonego w płaskiej łusce (oznaczenie kodowe 6319) o masie 551 gram i zaopatrzonej w części dennej w spłonkę typu C/23.
Wewnątrz łuski mieściły się 3 ładunki miotające po 12 gram (oznaczane kleine Ladung, mittlere Ladung oraz grosse Ladung) oraz 3 gramy podsypki czarnego prochu.
Odłamkowo-burząca 20 cm Wurfgranate 40
| Średnica korpusu: Wysokość głowicy bojowej: Rozpiętość stateczników: Długość pocisku: Długość korpusu: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Masa materiału miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
198 mm 330 mm 270 mm 794 mm 330 mm średnia 21,27 kg (od 20,22 do 22,32 kg) ok. 7 kg Fp. 02 lub Fp. 60/40 36 g Ngl.Rg.P.-12,5 (0,4 72·36) do 88 m/s od 200 do 800 m |
Pocisk nadkalibrowy 20 cm Wgr. 40 miał postać głowicy bojowej posadowionej na rurowej prowadnicy mieszczącej wewnątrz lufę miotacza. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr. Z. 36 (o działaniu natychmiastowym lub ze zwłoką 0,15 sekundy). Stabilizacja pocisku w locie odbywała się za pomocą 6 brzechw.
Szkolna 20 cm Wurfgranate 40 (Bl.)
Pocisk 20 cm Wgr. 40 (Bl.) był pozbawiony materiału wybuchowego który zastąpił baryt (siarczan baru) i zaopatrzony w uproszczony głowicowy zapalnik uderzeniowy Ex. Wgr. Z. 36.
