Moździerz 8 cm Granatwerfer 34

Moździerz 8 cm Granatwerfer 34
Moździerz 8 cm Granatwerfer 34

Historia konstrukcji:
Moździerz piechoty 8 cm Gr.W. 34 został opracowany w 1932 roku w niemieckich zakładach Rheinmetall-Borsig AG w Düsseldorfie. Podstawowy typ moździerza niemieckich jednostek piechoty. Był on bardzo tani w masowej produkcji – cena jednostkowa wynosiła 810 RM, a w całym procesie technologicznym zużywano zaledwie 117 kg niedeficytowych materiałów strategicznych.

Do wybuchu wojny w 1939 roku wyprodukowano 4.624 egzemplarze, natomiast do marca 1945 roku dalsze 71.630 egzemplarzy.

Od 1943 roku wyparł on z jednostek pierwszej linii lżejszy model 5 cm le.Gr.W. 36. Na jego bazie opracowano także model skrócony 8 cm kz.Gr.W. 42, przeznaczony pierwotnie dla wojsk powietrzno-desantowych. Wersja montowana w transporterach opancerzonych nosiła oznaczenie 8 cm Granatwerfer 67.

Dane techniczne:

Kaliber:
Masa:
 
Długość lufy:
 
Kąt ostrzału w elewacji:
Kąt ostrzału w azymucie:
Szybkostrzelność:
81,4 mm
na stanowisku 56,7 kg,
w transporcie 64 kg
z zamkiem 1143 mm
(przewód lufy 1033 mm)
od +38,8° do +88,9°
od 10° do 23° w zależności od kąta podniesienia lufy
18 strz./min

Moździerz 8 cm Granatwerfer 34
Moździerz 8 cm Granatwerfer 34

Opis konstrukcji:
Klasyczny moździerz piechoty z gładkościenną lufą i pociskiem ładowanym od strony wylotowej. Na dnie lufy znajdowała się iglica sterowana mechanizmem spustowym (można ją było zablokować na stałe w górnym położeniu). Na czas transportu rozkładany na podstawowe elementy:

lufa – 18,3kg

podstawa – 18,3 kg

dwójnóg – 18,9 kg

celownik kolimatorowy ze wspornikiem – 0,8 kg

W skład wyposażenia wchodził także zestaw narzędzi do rozkładania i czyszczenia broni. Obsługa moździerza składała się z 5 żołnierzy: dowódca-celowniczy, ładowniczy, podniesieniowy, 2 amunicyjnych.

Moździerz 8 cm Granatwerfer 34
Moździerz 8 cm Granatwerfer 34

Amunicja:
Do transportu amunicji wykorzystywano metalowe skrzynki mieszczące 3 pociski wraz z zapalnikami oraz dodatkowymi ładunkami miotającymi. Masa takiej skrzynki wynosiła ok. 14,4 kg.

Amunicja do moździerza 8 cm GrW 34
Amunicja do moździerza 8 cm GrW 34

Odłamkowo-burząca 8 cm Wurfgranate 34

Długość całkowita:
Długość korpusu:
Masa pocisku:
Masa materiału wybuchowego:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
329 mm
208 mm
3,5 kg
553 g TNT
od 72 do 174 m/s
od 60 do 2.400 m

Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Czas lotu pocisku na najmniejszą odległość wynosi 15,1 sekundy, natomiast na maksymalną odległość 23,2 sekundy.

Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 34 lub Wgr.Z. 38. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.

Wyprodukowano około 74 milionów pocisków tego typu.

Odłamkowo-burząca 8 cm Wurfgranate 38

Długość całkowita:
Długość korpusu:
Masa pocisku:
Prędkość wylotowa:
Donośność:
325,4 mm
204 mm
3,5 kg
od 72 do 174 m/s
od 60 do 2.400 m

Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 38. W części nosowej skorupy znajdował się mały ładunek wybuchowy, który wymuszał podrzucenie skorupy pocisku kilka metrów nad ziemię i dopiero wtedy następowała detonacja pocisku, co znacznie zwiększało promień rażenia nieosłoniętych celów. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.

Wskaźnikowa 8 cm Wurfgranate 38 Deut

Długość całkowita:
Długość korpusu:
Masa pocisku:
327 mm
207 mm
3,5 kg

Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 38, Wgr.Z. 38 St, Wgr.Z. 38 C. Pocisk wskaźnikowy z sygnalizacją miejsca upadku za pomocą niebieskiego dymu. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.

Odłamkowo-burząca 8 cm Wurfgranate 39

Długość całkowita:
Długość korpusu:
329,4 mm
216 mm

Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 38. W części nosowej skorupy znajdował się mały ładunek wybuchowy, który wymuszał podrzucenie skorupy pocisku kilka metrów nad ziemię i dopiero wtedy następowała detonacja pocisku, co znacznie zwiększało promień rażenia nieosłoniętych celów. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.

Odłamkowo-burząca 8 cm Wurfgranate 40

Długość całkowita:
Długość korpusu:
Masa:
Donośność:
564,4 mm
417 mm
7,5 kg
950 m

Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 38. Ciężki pocisk był zaopatrzony w 4 rozkładane sprężynowe stabilizatory.

Chemiczna 8 cm Wurfgranate 34 Kh.

Długość całkowita:
Długość korpusu:
Masa pocisku:
Masa substancji chemicznej:
329 mm
208 mm
3,5 kg
0,5 kg

Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 34 lub Wgr.Z. 38. Skorupa pocisku była wypełniona aktywną substancją chemiczną np. iperytem lub fosgenem. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.

Szkolna 8 cm Wurfgranate 34 (Üb)

Długość całkowita:
Długość korpusu:
Masa pocisku:
Masa substancji dymotwórczej:
329 mm
208 mm
3,5 kg
0,057 kg

Pocisk zaopatrzony w 1 zasadniczy i 4 dodatkowe ładunki miotające w postaci krążków z materiału. Pocisk szkolny pokazujący obłokiem dymu miejsce upadku. Stosowano głowicowy zapalnik uderzeniowy Wgr.Z. 34. Stabilizacja pocisku w locie za pomocą 12 stateczników.

Do zwalczania celów opancerzonych opracowano także pocisk kumulacyjny 8 cm Wurfgranate 4462, którego rozwój zatrzymał się w fazie prototypowej.

Źródła:

Instrukcja H.Dv. 102 „Der schwere Granatwerfer 34 (8 cm)”, 1938 r.

Instrukcja H.Dv. 119/951 „Schußtafel für den schweren Granatwerfer 34 (8 cm) ”, 1942 r.

Instrukcja „Tabele strzelnicze do moździerza niemieckiego wz. 34 (8 cm)”, 1944 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Chris Chant „Artillery”, wyd. Amber Books, 2005 r.

Ian V. Hogg „Artyleria dwudziestego wieku”, wyd. Dom Wydawniczy Bellona, 2001 r.

Marcin Bryja „Artyleria niemiecka 1933-1945”, wyd. Militaria, 1996 r.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *