| Kaliber: | 76,2 mm |
| Amunicja: | 76,2x385R |
| Masa: | na stanowisku 785 kg, |
| w transporcie 1450 kg (z przodkiem) | |
| Masa lufy: | z zamkiem 245 kg |
| Długość lufy: | z zamkiem 1630 mm |
| (w tym część gwintowana 1122 mm) | |
| Rozstaw kół: | 1050 mm |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od -8° do +65° |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 10° |
| Szybkostrzelność: | 10-12 strz./min |
Historia konstrukcji:
Działo zaprojektował Lew Izrailewicz Gorliczkij z radzieckiej Fabryki Nr 7 w Leningradzie. Opracowana na bazie licencji czechosłowackiej Skody S-5 dostosowanej do radzieckiej amunicji kalibru 76,2 mm. Przyjęta na uzbrojenie 5 maja 1939 roku. W połowie 1941 roku na uzbrojeniu sił zbrojnych ZSRR znajdowało się ok. 800 egzemplarzy.
Opis konstrukcji:
Zamek klinowy o ruchu pionowym. Tarcza ochronna o grubości 3,5 mm i masie 68 kg.
Amunicja:
Odłamkowo-burząca
| Masa pocisku: | 6,23 kg |
| Prędkość wylotowa: | 495 m/s |
| Donośność: | 10.100 m |
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd. WIS, 1993
