Historia konstrukcji:
Wielozadaniowy samolot bombowo-rozpoznawczy opracowany we włoskich zakładach Caproni Aeronautica Bergamasca. Prototyp został oblatany 9 kwietnia 1937 roku.
W czerwcu 1938 roku Norwegia zamówiła 24 samoloty tego typu dla lotnictwa norweskich wojsk lądowych Hærens Flyvevesen. Po dostawie pierwszych 4 samolotów (numery seryjne od 361 do 364, a wojskowe numery ewidencyjne 501, 503, 505 oraz 507) w październiku 1938 roku wyszły na jaw ich słabe osiągi, znacznie odbiegające od tych deklarowanych we włoskiej ofercie. W tej sytuacji rozważano zastąpienie pozostałych maszyn przez wersję Caproni Ca.312bis zaopatrzoną w mocniejsze silniki wraz z licencją na ich produkcję, ale wybuch Drugiej Wojny Światowej przekreślił te plany.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia skrzydeł: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość przelotowa: Prędkość wznoszenia: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
3 osoby 3.040 kg 4.205 kg 16,20 m 12,20 m 3,52 m 38,70 m2 2 silniki 7-cyl. w układzie pojedynczej gwiazdy, chłodzone powietrzem, typu Piaggio P.VIII C.35 o mocy 430 KM 347 km/h na wysokości 3.000 m 285 km/h 6’30” na wysokość 2.000 m 7.000 m 1.650 km 3 km Browning kal. 7,9 mm, 400 kg bomb |
Opis konstrukcji:
Dwusilnikowy samolot wielozadaniowy zbudowany w układzie wolnonośnego dolnopłata o konstrukcji mieszanej. Stanowiska załogi znajdowały się wewnątrz kadłuba zbudowanego na bazie metalowego szkieletu krytego w przedniej części duraluminium, a na pozostałej powierzchni płótnem. Usterzenie konstrukcji drewnianej krytej na częściach stałych sklejką, a na ruchomych płótnem. Skrzydła o konstrukcji drewnianej krytej sklejką były zaopatrzone w lotki i klapy kryte płótnem. Podwozie główne chowane w locie do gondol silnikowych. Na życzenie norweskie samoloty wyposażono w instalację elektryczną o napięciu 12 V, w miejsce standardowej 24 V.
Silniki poprzez reduktory przekazywały napęd na dwułopatowe metalowe śmigła firmy Piaggio.
Dwa karabiny maszynowe były zabudowane w przykadłubowej części skrzydeł, natomiast trzeci karabin maszynowy umieszczono w sterowanej ręcznie wieżyczce grzbietowej. Bomby przenoszono w małej komorze bombowej ulokowanej wewnątrz kadłuba.
