Historia konstrukcji:
Samolot zaprojektowany w 1939 roku w amerykańskich zakładach Douglas Aircraft Co. pod oznaczeniem firmowym Model 8A. Został on opracowany na bazie samolotu Northrop A-17 z wykorzystaniem mocniejszego silnika Wright R-1820.

Na początku 1940 roku w obliczu napiętej sytuacji w objętej wojny w Europie rząd Norwegii zamówił 36 samolotów tego typu dla swoich sił powietrznych. Niemiecka inwazja w kwietniu 1940 roku uniemożliwiła dostawę samolotów. Po upadku Norwegii zasiliły one szkołę lotniczą utworzoną w Toronto, na terytorium Kanady (tak zwana „Mała Norwegia”).

Dane techniczne:

Opis konstrukcji:
Samolot zbudowany w układzie wolnonośnego dolnopłata o konstrukcji całkowicie metalowej, z chowanym w locie podwoziem w układzie klasycznym. Zakryte kabiny załogi w układzie tandem. Na krawędzi spływu skrzydeł zabudowano perforowane klapy, które można było wykorzystać jako hamulce aerodynamiczne do bombardowania z lotu nurkowego.

Silnik osłonięty osłoną typu NACA napędzał metalowe śmigło trójłopatowe o stałej prędkości obrotowej.

Dwa karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm znajdowały się w podskrzydłowych zasobnikach. Pozostałe cztery stałe karabiny maszynowe kalibru 7,9 mm zabudowano w skrzydłach. Uzbrojenie strzeleckie uzupełniały 2 sprzężone karabiny maszynowe umieszczone na stanowisku strzelca pokładowego. Na zaczepach pod kadłubem i skrzydłami można było podwiesić bomby o łącznej masie 816 kg.

Źródła:

David Mondey „American Aircraft of World War II”, wyd. Chancellor Press, 1996

Praca zbiorowa „Encyklopedia lotnictwa”, wyd. Debit, 1998

Internet:

http://www.nuav.net/norwair1940.html,

http://hem.fyristorg.com/robertm/norge/

http://surfcity.kund.dalnet.se/

http://home.att.net/~jbaugher4/a17_9.html