Historia konstrukcji:
Karabin powtarzalny Model 1895 zaprojektował Ferdynand Mannlicher z austrowęgierskich zakładów Österreichische Waffenfabriks Gesellschaft (O.W.G.) w Steyr.
Karabiny te zastąpiły dotychczasowe holenderskie karabiny typu Beaumont wzór 1888. Kontrakt na dostawy nowych karabinów został zawarty z fabryką w Steyr 4 grudnia 1894 roku i obejmował dostawę 47 tysięcy karabinów. Dostawy realizowano w wysokości 40-50 tysięcy egzemplarzy rocznie. Na początku XX wieku produkcję licencyjną podjął holenderski arsenał Staatsbedrijf der Artillerie Inrichtingen A/D w Hemburgu (produkowane w nim karabiny miały wytłoczony na kolbie okrągły stempel z monogramem królowej Wilhelminy). W dniu 1 listopada 1918 roku holenderskie siły zbrojne miały na stanie 343.563 karabiny, a dzięki utrzymaniu ograniczonej produkcji do 28 lutego 1930 roku liczba ta zwiększyła się do 395 tysięcy egzemplarzy. Produkcję karabinów na tym etapie zatrzymano koncentrując się na remontach i konwersjach na karabinki.
W 1916 roku wyprodukowano 1.000 karabinów wykonanych w specjalnej wersji Loopgraafgeweer M.95 dostosowanej do prowadzenia ognia z wnętrza okopu:
http://www.collectie.legermuseum.nl/strategion/strategion/i004799.html
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: |
6,5 mm 6,5x54R bez bagnetu 4,274 kg, z bagnetem 4,66 kg bez bagnetu 1.287 mm, z bagnetem 1.643 mm 790 mm (część gwintowana 727,5 mm) magazynek wewnętrzny na 5 naboi |
Opis konstrukcji:
Zamek tłokowy, ślizgowo-obrotowy, czterotaktowy, ryglowany w pionie z przodu, z prostą rączką zamkową zakończoną gałką. Lufa o 4 prawoskrętnych bruzdach o skoku 200 mm była wkręcana w otwartą komorę zamkową, z gniazdem dla oparcia łódki nabojowej w tylnej części. W łożu pod komorą zamkową mieścił się mechanizm spustowy z językiem osłoniętym kabłąkiem oraz wystający z łoża stały, pudełkowy magazynek na 5 naboi. Celownik ramieniowy (nastawy od 400 do 2000 m), muszka pryzmatyczna otwarta (bez osłony). Kolba smukła z szyjką, bez uchwytu półpistoletowego, okuta stalową stopką. Łoże, kolba i nakładka drewniane.
Amunicja:
Naboje były produkowane w holenderskich zakładach Nederlandsche Patronenfabriek w Dordrechcie. Pakowane po 30 sztuk w kartonowe opakowania.
Zwykła De scherpe patroon No. 1
| Długość naboju: Długość pocisku: Średnica pocisku: Średnica kryzy: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
77,8 mm 31,4 mm 6,7 mm 13,45 mm 22,65 g 10,15 g 2,4 g 730 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy. Był to oryginalny austriacki nabój przyjęty na uzbrojenie w 1895 roku. W służbie niemieckiej przejęte naboje otrzymały oznaczenie 6,5 mm Patrone 152 (h).
Zwykła De scherpe patroon No. 1 gewijzigd voor onveilige schietbanen
| Długość naboju: Długość pocisku: Średnica pocisku: Średnica kryzy: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
77,5 mm 31,1 mm 6,7 mm 13,45 mm 21,6 g 9,15 g 2,4 g 730 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy. Nowy nabój opracowany w 1938 roku w arsenale Staatsbedrijf der Artillerie Inrichtingen A/D w Hemburgu.
Zwykła ze smugaczem De scherpe patroon No. 9
Pocisk pełnopłaszczowy zaopatrzony w części dennej w smugacz.
Szkolna De loose patroon No. 2
Naboje ślepe z drewnianym pociskiem używane do celów szkoleniowych.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 6,5 mm Gewehr 211 (h) oraz 6,5 mm Graben Gewehr 212 (h) dla wersji dostosowanej do strzelania z wnętrza okopu.
