Historia konstrukcji:
Armata morska opracowana w niemieckich zakładach Friedrich Krupp AG w Essen.
W 1891 roku Norwegia zamówiła 3 armaty tego typu w miejsce pierwotnie planowanych haubic typu 30,5 cm Festningshaubits L/22 (Model 1877). W 1892 roku zainstalowano je na opracowanych w zakładach Akers Mekaniske Verksted podstawach w twierdzy Oscarsborg festning na wyspie Søndre Kaholmen (fiord Oslofiord na wysokości cieśniny Drøbak; gotowość operacyjna od 23 maja 1893 roku), broniącej dostępu do stolicy kraju Oslo. Armaty te otrzymały nazwy własne „Moses”, „Aron” oraz „Josva”.
Zastosowanie:
W kwietniu 1940 roku stanowisko dowódcy twierdzy Oscarsborg zajmował kommandørkapteinen Birger Kristian Eriksen. Armaty tego typu zapisały się na łamach historii udziałem w zatopieniu 9 kwietnia 1940 roku niemieckiego ciężkiego krążownika „Blücher” (okręt został ostatecznie zatopiony po dwóch trafieniach z lądowej wyrzutni torped kal. 450 mm umieszczonej na wyspie Nordre Kaholmen) wchodzącego w skład floty inwazyjnej płynącej do Oslo.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Szybkostrzelność: |
283 mm 43.000 kg 11.200 mm 1 strz./ min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana. Zamek klinowy o ruchu poziomym. Działo osłonięte niedużą pancerną tarczą chroniącą mechanizm podniesieniowy. Tylna część lawety zawierająca dosyłacz pocisków i ładunków miotających była umieszczona na rolkach tocznych poruszających się po stalowej szynie. Obsługa działa liczyła 23 osoby.
Amunicja:
Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania. Ładunki miotające umieszczone w jedwabnych woreczkach wkładane do mosiężnej łuski.
Przeciwpancerna
| Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
313 kg 32 kg TNT ? m/s 20.900 m |
Pocisk przeciwpancerny typu AP był zaopatrzony monolityczny korpus wykonany z wysokogatunkowej stali (bez ładunku wybuchowego).
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 28 cm S.K. L/40 (n).
