Historia konstrukcji:
Armata przeciwpancerna 37 mm M37 została opracowana w czechosłowackich zakładach Škoda a.s. w Pilźnie. Przyjęta na uzbrojenie armii czechosłowackiej pod oznaczeniem Kanon proti útočné vozbě vz. 37 (KPUV vz. 37). W okresie międzywojennym w ramach oferty eksportowej producenta została zakupiona przez wiele państw i wprowadzona na uzbrojenie ich sił zbrojnych.
W 1938 roku Iran zakupił 47 egzemplarzy w wersji P z drewnianymi kołami szprychowymi. Zgodnie z etatem każdy pułk piechoty miał posiadać 6 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Masa lufy: Masa zamka: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
37,2 mm 37x268R na stanowisku 370 kg, w transporcie 405 kg z zamkiem 93 kg 5 kg 1.778 mm od -8° do +26° 50° 20 strz./min |
Opis konstrukcji:
Monolityczna lufa stalowa, samowzmocniona, gwintowana, zaopatrzona w szczelinowy hamulec wylotowy. Zastosowano półautomatyczny zamek klinowy o ruchu pionowym. Hydropneumatyczny oporopowrotnik umieszczony nad lufą. Przyrządy celownicze znajdowały się po lewej stronie lufy. Tarcza ochronna o grubości 5 mm. Łoże dolne dwuogonowe rozstawne. Skrzynkowe ogony były zaopatrzone na końcu w lemiesze. Koła drewniane z metalową obręczą, dostosowane do trakcji konnej. Do zmiany pozycji na bliższe dystanse stosowano liny i przepaski z materiału zakładane przez załogę.
Amunicja:
Stosowano amunicję scaloną.
Przeciwpancerna
| Masa naboju: Masa pocisku: Masa materiału wybuchowego: Prędkość wylotowa: |
1,47 kg 0,815 kg 14 g 750 m/s |
Pocisk typu APC-HE zaopatrzony w zapalnik denny.
Z odległości 100 m pocisk przebijał ustawioną pionowo płytę pancerna o grubości 37 mm, natomiast z odległości 500 m płytę o grubości 31 mm.
