Historia konstrukcji:

Ciągnik kołowy opracowany w Belgii. Zbudowany na podwoziu amerykańskiego lekkiego samochodu ciężarowego typu Ford 91Y opracowanego w zakładach Ford Motor Company i montowanego w belgijskiej filii w Antwerpii. Zaopatrzono go w układ napędowy 4×4 opracowany przez amerykańskie zakłady Marmon-Herrington w Indianapolis.

Na przełomie lat 1938/1939 armia belgijska zamówiła 68 takich pojazdów.

Zastosowanie:

Pojazd był używany w oddziałach kawalerii Corps de Cavalerie (CC) w trzech wersjach:

Tracteur-caisson – ciągnik armaty przeciwpancernej 47 mm FRC Mle 1931

Véhicule radio – nośnik radiostacji polowej średniego zasięgu

Véhicule PC – pojazd rozpoznawczy

Dane techniczne:

Opis konstrukcji:

Specjalne metalowe nadwozie było posadowione na ramie, do której było przymocowane zawieszenie kół w postaci sztywnych mostów. Miedzy osiami znajdował się zbiornik paliwa. Pancerną nadbudowę nadwozia wykonaną z płyt pancernych o grubości 3 mm wyprodukowały belgijskie zakłady Ragheno de Malines. Chłodnicę osłaniała żaluzja sterowana z wnętrza kabiny. Dla poprawy widoczności górne panele drzwi mogły być złożone do dołu, a klapy osłaniające przednią szybę podniesione do góry. W razie niesprzyjających warunków atmosferycznych od góry przedział załogi można było przykryć brezentową plandeką. Za krótką skrzynią ładunkową znajdował się hak holowniczy używany do ciągnięcia przyczepy lub dział przeciwpancernych.

Czterosuwowy silnik dolnozaworowy (sv). Średnica cylindra 77,79 mm, skok tłoka 95 mm, stopień sprężania 6,15:1. Umieszczony z przodu silnik poprzez skrzynię przekładniową i rozdzielczą przekazywał napęd na wszystkie koła. Hamulce hydrauliczne działały na wszystkie koła. Stosowano opony rozmiaru 6.50-16”.

Źródła:

Opracowanie: Guy Stassin „Les unites de cavalarie Belge Durant la campagne des 18 jours”