Historia konstrukcji:
Czechosłowacki czołg lekki Praga AH-IV zaprojektował rosyjski emigrant Aleksiej Surin pracujący w zakładach ČKD (Českomoravská-Kolben-Daněk).
Umowę na zakup 30 czołgów rozpoznawczych Praga AH-IV-P oraz 26 czołgów lekkich Praga TNH-P podpisał 14 maja 1935 roku w Pradze irański generał Ismail Khan (umowy dodatkowe dotyczyły zakupu uzbrojenia w zakładach ZB oraz Škoda, a także stali pancernej w stalowni Poldi w Kladnie). W związku ze zwiększonymi planami rozbudowy armii irańskiej 10 września 1935 roku anulowano dotychczasową umowę i podpisano nową na 50 czołgów rozpoznawczych Praga AH-IV-P (w cenie 1.629 funtów brytyjskich za sztukę) oraz 50 czołgów lekkich Praga TNH-P (w cenie 3.570 funtów brytyjskich za sztukę).
Prototyp został ukończony 17 września 1935 roku i zgodnie z wymaganiami irańskimi zastosowano w nim sprawne filtry powietrza, dodatkowe zabezpieczenie mechanizmów napędowych przed piaskiem oraz wydajniejszą wentylację przedziału załogi.
Pierwsze 12 pojazdów zakłady ČKD wyeksportowały 17 sierpnia 1936 roku. Pozostałe 38 wozów dostarczono do kwietnia 1937 roku. Wysyłka rozmontowanych pojazdów odbywała się w drewnianych skrzyniach przez porty niemieckie (Brema i Hamburg) do irańskiego portu Saleabad, a następnie do Teheranu, gdzie odbywał się finalny montaż.
Zakupione czołgi weszły na uzbrojenie 1 i 2 Dywizji Piechoty – po 25 pojazdów w każdej jednostce. Planowany zakup następnych 300 pojazdów pancernych dla pozostałych dywizji nie doszedł do skutku ze względu na rozpad Czechosłowacji i wybuch Drugiej Wojny Światowej.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa: Wymiary: Szerokość gąsienic: Jednostka napędowa: Skrzynia przekładniowa: Prędkość maksymalna: Zbiornik paliwa: Zasięg: Uzbrojenie: Opancerzenie: |
2 osoby (dowódca-strzelec, kierowca) własna 3.500 kg 3.200 x 1.790 x 1.690 mm, prześwit 300 mm 210 mm silnik 6-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony cieczą, zapłon iskrowy, pojemność 3.468 cm3, typu Praga RH o mocy 54 KM przy 2.500 obr./min 4 biegi do przodu plus wsteczny na drodze 40 km/h, 25 km/h w terenie 85 litrów na drodze 150 km 1 km ZB-53 kal. 7,92 mm, 1 km ZB-26 kal. 7,92 mm z łącznym zapasem amunicji 3.700 naboi od 5 do 12 mm |
Opis konstrukcji:
Płyty pancerne przynitowane lub przykręcane śrubami do szkieletu wykonanego ze stalowych płaskowników. Nad umieszczonym centralnie przedziałem bojowym znajdowała się jednoosobowa, obrotowa wieża, mieszcząca karabin maszynowy ZB-53. Na prawo od stanowiska kierowcy znajdowało się jarzmo kulowe dla karabinu maszynowego ZB-26, który można było zablokować w stałej pozycji i naprowadzać na cel całym pojazdem.
Czterosuwowy silnik górnozaworowy (ohv). Stosowano gaźnik typu Solex. Umieszczony z tyłu pojazdu silnik poprzez skrzynię biegów i wał napędowy przekazywał moment obrotowy na przednie koła. Zawieszenie pojazdu składało się z czterech kół nośnych umieszczonych parami na wspólnym resorze eliptycznym, umieszczonego z tyłu kadłuba koła napinającego oraz jednego kółka podtrzymującego górny bieg gąsienicy.
W 1940 roku zakupiono dla czołgów radiostacje produkcji niemieckiej firmy Telefunken.
