Historia konstrukcji:
Bagnet M1905 był używany przez siły zbrojne USA.

Został opracowany w amerykańskim arsenale Springfield Armory w Springfield, stan Massachusetts. Przyjęty na uzbrojenie amerykańskich sił zbrojnych w 1905 roku (indeks SNL B-8). Produkowany w dużych seriach w latach 1906-1922 w arsenałach Rock Island Arsenal oraz w Springfield Armory.

A sierpniu 1941 roku podpisano nowe kontrakty dla zaspokojenia zapotrzebowania na bagnety – zawarto je z następującymi firmami:

– Wilde Drop Forge and Tool Company w Kansas City, stan Missouri,

– Utica Cutlery Company w Utica, stan New York,

– Union Fork & Hoe Company w Columbus, stan Ohio,

– Pal Blade and Tool Company w Holyoke, stan Massachusetts (firma zmieniła później nazwę na Pal and Personna Blade Co., Inc.),

– Oneida Ltd. w Oneida, stan New York,

– American Fork & Hoe Company w Ashtabula, stan Ohio.

Między kwietniem 1942 roku a majem 1943 roku wyprodukowano 1.540.578 egzemplarzy. Dalsza produkcja została zatrzymana na korzyść bagnetu M1.

Stosowany wraz z karabinem M1903.

Dane techniczne:

Opis konstrukcji:
Zastosowano głownię jednosieczną, z fałszywym ostrzem. Jelec zaopatrzony w pierścień do osadzenia na lufie karabinu. Okładziny rękojeści drewniane, przykręcane do trzpienia 1 śrubką. Pochwa skórzana Scabbard, Bayonet, M1910 lub blaszana Scabbard, Bayonet, M3.

W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia otrzymał oznaczenie Seitengewehr 100 (a).

Źródła:

Instrukcja FM 23-25 „Bayonet, M1905”, 1940 r.

Instrukcja TM 9-1270 „U.S. Rifles, Cal. .30, M1903, M1903A1, M1903A3, M1903A4”, 1944 r.

Instrukcja TM 9-1275 „U.S. Rifle, Cal. .30, M1”, 1941 r.

Instrukcja TM 9-2200 „Small Arms, Light Field Mortars and 20-mm Aircraft Guns”, 1943 r.

Internet:

http://worldbayonets.com/