Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny P 08 był używany przez siły zbrojne Niemiec.

Zaprojektował go Georg Luger pracujący w niemieckich zakładach Deutsche Waffen und Munitionsfabrik A.G. (DWM) w Berlinie-Charlotenburgu. Udoskonalił on mechanizm zamkowy który wymyślił Hugo Borhardt. Nowy pistolet został oficjalnie przyjęty na uzbrojenie niemieckiej armii 22 sierpnia 1908 roku. Produkowany masowo podczas Pierwszej Wojny Światowej w zakładach DWM oraz w państwowym arsenale w Erfurcie.

Po wojnie linia produkcyjna z Erfurtu trafiła do zakładów Simson & Co. w Suhl (w latach 1925-1933 wyprodukowano ok. 12.000 egzemplarzy), natomiast linia produkcyjna z fabryki DWM w Wittenau została przeniesiona do zakładów Waffenfabrik Mauser A.G. w Oberndorfie (kod producenta „byf” – w latach 1930-1942 wyprodukowano ok. 929.500 egzemplarzy).

Produkcja jednego egzemplarza wymagała ok. 6,1 kg surowców, a cena jednostkowa wynosiła 32 RM.

W katalogu wzorów uzbrojenia otrzymał oznaczenie Gerät 1-2017.

Dane techniczne:

Kaliber: Amunicja: Masa:   Długość całkowita: Wysokość: Szerokość: Długość lufy: Długość linii celowniczej: Zasilanie: Szybkostrzelność:

8,92 mm 9×19 Parabellum bez magazynka 835 g, z pełnym magazynkiem ok. 1.000 g 217 mm 135 mm 40 mm 102 mm 196 mm magazynek na 8 naboi praktyczna 16 strz./min

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzutu lufy. Zamek z ryglowaniem kolankowym (układ górny tego ryglowania powoduje chwilowe przesłanianie linii celowania po oddaniu strzału). Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 250 mm. Bijnikowy mechanizm spustowy jest pozbawiony kurka zewnętrznego. Umieszczony po lewej stronie szkieletu skrzydełkowy bezpiecznik blokuje mechanizm spustowy.

Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Pusty magazynek ma masę 70 g. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu.

Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą na odległość 50 m, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.

Amunicja:
Stosowano łuski mosiężne lub stalowe, długości 19,1 mm i średnicy dna 10 mm.

Naboje pakowano po 16 sztuk w kartonowe opakowania, 52 opakowań w pudełka Tragschlaufe mieszczące 832 naboje, a 5 pudełek w zbiorcze drewniane skrzynki Patronenkasten 88 mieszczące 4.160 naboi (wymiary 485 x 350 x 180 mm, masa pustej 7,5 kg, załadowanej ok. 52,5 kg).

Zwykła 9 mm Pistolenpatrone 08

Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność:

29,7 mm 15,7 mm 10,90 g (łuska stalowa) lub 12,35 g (mosiężna) 8 g 0,36 g Nz.Stb.P. n/A. (0,8*0,8) 310 m/s praktyczna 50 m

Pocisk Pistolengeschoß 08 pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.

Przebijalność z odległości 25 m wynosi ok. 15 cm drewna sosnowego lub z odległości 50 m ok. 25 cm worek z piaskiem.

Zwykła 9 mm Pistolenpatrone 08 mit Eisenkern

Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność:

29,7 mm 15,7 mm 10,79 g 6,4 g 0,38 g Nz.Stb.P. n/A. (0,8*0,8) 360 m/s praktyczna 50 m

Pocisk Pistolengeschoß 08 m. E. pełnopłaszczowy z rdzeniem z żelaza.

Szkolna Exerzier-Pistolenpatrone 08

Amunicja używana do celów szkoleniowych.

Źródła:

Instrukcja D 123 „Anleitung zum Gebrauch des Selbstlade-Einstecklaufes für Pistole 08 mit Zielmunition Kal. 5,6 lg. f. Büchsen”, 1932 r.

Instrukcja H.Dv. 181/5 „Untersuchung und Instandsetzung des Infanteriegeräts. Teil 5: Untersuchung und Instandsetzung der Pistole 08”, 1941 r.

Instrukcja H.Dv. 255 / L. Dv. 405 „Pistole 08”, 1935 r.

Instrukcja „Die Pistole 08. Beschreibung und Handhabung”

Instrukcja D 158 „Behandlung der Handwaffen, des Maschinengewehrgeräts, der Panzerabwehrbüchsen sowie Kampfwagenkanonen bis 2,5 cm Kal. einschließlich bei Schnee, Kälte und Tauwetter”, 1941 r.

Instrukcja D 410 „Zusammenstellung der Inhaltszettel für Munition der Handfeuerwaffen und M.G. und Munitionsteile einschließlich der 2 cm Munition”, 1937 r.

Instrukcja D 460/3 „Ringbuch der Infanteriemunition”, 1941 r.

Instrukcja H.Dv. 240 „Schießvorschrift für Gewehr (Karabiner), leichtes Maschinengewehr, Pistole usw.: Bd. 1”, 1926 r.

Instrukcja H.Dv. 240 „Schießvorschrift für Gewehr (Karabiner), leichtes Maschinengewehr, Pistole usw.: Bd. 2”, 1931 r.

Instrukcja H.Dv. 240 „Schießvorschrift für Gewehr (Karabiner), leichtes Maschinengewehr, Pistole usw.: Bd. 3”, 1934 r.

Instrukcja H.Dv. 240 „Schießvorschrift für Gewehr (Karabiner), leichtes Maschinengewehr, Pistole usw.: Bd. 4”, 1934 r.

Instrukcja H.Dv. 242 / M.Dv. 536 / L.Dv. 404/1 „Anschießen der Handfeuerwaffen und M.G. (Erdwaffen)”, 1936 r.

Instrukcja D 443/1 „Kaliber-Einheiten der Munition für Handfeuerwaffen, M.G., Gr.W., 2 cm K., 3,7 cm K. und I.G.”, 1938 r.

Instrukcja H.Dv. 481/1 „Merkblatt für die Munition für Handfeuerwaffen und M.G.”, 1938 r.

Instrukcja H.Dv. 97/1 „Gerätliste”, 1943 r.

Broszura producenta „Die Selbstlade-Pistole Parabellum”

Joachim Görtz „Die Pistole 08”, wyd. Motorbuch Verlag, 2000 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Jacek Wolfram „Broń strzelecka armii niemieckiej 1871-1945”, wyd. L&L, 2007 r.

Witold Głębowicz, Roman Matuszewski, Tomasz Nowakowski „Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej”, wyd. Magnum-X, 2000 r.

Internet:

http://luger.gunboards.com/

http://www.luger-genesis.com/