Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny Model 1934 był używany przez siły zbrojne Niemiec.

Został opracowany w niemieckich zakładach Waffenfabrik Mauser A.G. w Oberndorfie. Projektantem broni jest Josef Nickl, który pierwowzór pistoletu zaprojektował w 1910 roku.

Pistolet produkowano seryjnie najpierw na rynek cywilny Pod oznaczeniem Model 14, potem dla armii podczas Pierwszej Wojny Światowej, ponownie na rynek cywilny i odbiorców zagranicznych w okresie międzywojennym. W 1934 roku wypuszczono zmodernizowaną wersję Model 1934 – model ten został doraźnie zmodernizowany dla utrzymania konkurencyjności z pistoletami Walther PP i PPK. Siły zbrojne Niemiec zakupiły ok. 95 tys. egzemplarzy, natomiast jednostki policyjne ok. 15 tys. egzemplarzy. Ostatecznie w 1941 roku wstrzymano dalszą produkcję dla zwolnienia mocy produkcyjnych dla nowego pistoletu HSc.

Dane techniczne:

Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię odrzutu zamka swobodnego, częściowo tylko obejmującego lufę. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 260 mm. Mechanizm uderzeniowy z kurkiem wewnętrznym. Zastosowano bezpiecznik dźwigniowy.

Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu. Dodatkowo przy pustym magazynku blokował się spust.

Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą na odległość 50 m, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.

Amunicja:

Stosowano łuski mosiężne lub stalowe, długości 17,2 mm i średnicy dna 9,1 mm.

Naboje pakowano po 25 sztuk w kartonowe opakowania.

Zwykła Patron kal 7,65 (System Browning)

Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.

Źródła:

Instrukcja D 158 „Behandlung der Handwaffen, des Maschinengewehrgeräts, der Panzerabwehrbüchsen sowie Kampfwagenkanonen bis 2,5 cm Kal. einschließlich bei Schnee, Kälte und Tauwetter”, 1941 r.

Instrukcja D 410 „Zusammenstellung der Inhaltszettel für Munition der Handfeuerwaffen und M.G. und Munitionsteile einschließlich der 2 cm Munition”, 1937 r.

Instrukcja D 443/1 „Kaliber-Einheiten der Munition für Handfeuerwaffen, M.G., Gr.W., 2 cm K., 3,7 cm K. und I.G.”, 1938 r.

Instrukcja H.Dv. 481/1 „Merkblatt für die Munition für Handfeuerwaffen und M.G.”, 1938 r.

Terry Gander, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006 r.

Jacek Wolfram „Broń strzelecka armii niemieckiej 1871-1945”, wyd. L&L, 2007 r.

Witold Głębowicz, Roman Matuszewski, Tomasz Nowakowski „Indywidualna broń strzelecka II wojny światowej”, wyd. Magnum-X, 2000 r.

Internet:

http://www.mauserguns.com/