Historia konstrukcji:
Pistolet samopowtarzalny Model 1938 był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Zaprojektował go Hans Zehner pracujący w niemieckich zakładach J.P. Sauer & Sohn w Suhl (kod producenta „ce”). Prace projektowe nad nowym modelem rozpoczęto w 1932 roku w odpowiedzi na konkurencyjny pistolet Walther PP.
Produkcję seryjną rozpoczęto dopiero w 1938 roku i do kwietnia 1945 roku wyprodukowano ok. 265 tys. egzemplarzy (w tym ok. 65 tysięcy trafiło na rynek cywilny).
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Wysokość: Szerokość: Długość lufy: Długość linii celowniczej: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,65 mm 7,65×17SR Browning (.32 ACP) bez magazynka 725 g, z pełnym magazynkiem ? g 160 mm 112 mm 30 mm 86 mm 130 mm magazynek na 8 naboi praktyczna 16 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię odrzutu zamka swobodnego. Lufa gwintowana, zaopatrzona w 6 prawoskrętnych bruzd o skoku 220 mm. Bezpiecznik skrzydełkowy po lewej stronie szkieletu służył także do napinania wewnętrznego kurka za pomocą kciuka.
Zasilanie broni w amunicję za pomocą jednorzędowego magazynka pudełkowego wkładanego do chwytu. Po wystrzeleniu ostatniego naboju zamek pozostawał w tylnym położeniu.
Zastosowano celownik szczerbinkowy ze stałą nastawą na odległość 50 m, współpracujący z muszką umieszczoną nad wylotem lufy.
Broń składała się z 57 części i podzespołów.
Amunicja:
Stosowano łuski mosiężne lub stalowe, długości 17,2 mm i średnicy dna 9,1 mm.
Naboje pakowano po 25 sztuk w kartonowe opakowania.
Zwykła Patron kal 7,65 (System Browning)
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
25 mm 12,1 mm 7,7 g 4,7 g 0,16 g 290 m/s praktyczna 35 m |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
