Historia konstrukcji:
W latach 1942-1943 podjęto w Włoszech program budowy kolejnych typów radarów. W ich budowę zostali zaangażowani: inż. Ernesto Monti, inż. Arturo Vittorio Castellani, prof. Francesco Vecchiacchi oraz C. Pistoia.
Prace te obejmowały:
– radary ostrzegawcze dużego zasięgu „Argo” i „Razza” o planowanym zasięgu 250 km,
– radar „Lince” (zakłady San Giorgio na bazie brytyjskiego radaru zdobytego w Tobruku) – dwie wersje „Lince Vicino” o zasięgu 60 km oraz „Lince Lontano” o zasięgu 120 km,
– radar R.D.T. 4 „Veltro” (inż. Arturo Vittorio Castellani z SAFAR) – prototyp ukończono 27 października 1942 roku,
– radar artyleryjski „Volpe” – przeznaczony do współpracy z aparatem centralnym B.G.S. dla baterii dział obrony przeciwlotniczej,
– radary nieznanego przeznaczenia „Lepre” oraz „Vespe”.
