Historia konstrukcji:
Radar obrony wybrzeża opracowany we Włoszech na bazie rozwiązań analogicznych do radaru morskiego E.C. 3 „Gufo”. Prototyp radaru podczas pracy na tarasie instytutu RIEC wykrył w maju 1943 roku nadlatujące amerykańskie bombowce.
Zakłady Marelli w Mediolanie otrzymały połowie 1941 roku zamówienie na wyprodukowanie 50 egzemplarzy. Do kapitulacji Włoch we wrześniu 1943 roku dostarczono tylko 4 egzemplarze.
Dane techniczne:
Częstotliwość pracy: Długości fal radiowych: Zasięg: |
150-300 MHz 1-2 m cele powietrzne ok. 80 km |
Opis konstrukcji:
Radar impulsowy pracujący na falach metrowych.
Zespół antenowy obejmował dwie duże anteny paraboliczne – nadawczą i odbiorczą. Aparatura radaru wraz ze stanowiskiem operatora umieszczone na przyczepie, na dachu której znajdowały się wsporniki anten.