Historia konstrukcji:
Karabinek samopowtarzalny M3 został opracowany w amerykańskich zakładach Winchester Repeating Arms Company w New Haven (stan Connecticut). Powstał on w 1943 roku na bazie karabinka M2, w którym zastosowano celownik noktowizyjny oraz tłumik płomienia. Podczas testów zmodyfikowane karabinki nosiły oznaczenie T3. Oficjalnie przyjęto je na uzbrojenie w marcu 1943 roku. Wyprodukowano 1.919 karabinów M3: 811 egzemplarzy wykonały zakłady Inland Division GMC, a dalsze 1.108 egzemplarzy zakłady Winchester.
Broń tego typu wykazała bardzo dużą skuteczność podczas nocnych walk toczonych na Okinawie wiosną 1945 roku.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Szybkostrzelność: |
7,62 mm 7,62×33 (.30 US Carbine) teoretyczna 750 strz./min |
Opis konstrukcji:
Pierwszy celownik noktowizyjny Sniperscope T120 był typu aktywnego. Montowany pod lufą reflektor podczerwieni umożliwiał prowadzenie celnego ognia w nocy na odległość do 70 metrów. Zamontowany na broni celownik optyczny wyświetlał monochromatyczny obraz w odcieniach zieleni. Broń była dodatkowo zaopatrzona w chwyt przedni oraz włącznik noktowizora. Baterię o napięciu 6 V przenoszono w płóciennym plecaku. W 1944 roku dokonano pewnych modyfikacji konstrukcji i zmieniono oznaczenie na Sniperscope M1.
Na początku 1945 roku pojawiła się wersja Sniperscope M2. Masa całkowita noktowizora tego typu wynosiła 9,5 kg, w tym montowane na broni reflektor i celownik wraz z podstawą miały łączną masę 2,5 kg.
W czasie wojny wyprodukowano łącznie ok. 1.700 egzemplarzy noktowizorów wszystkich wersji.
Karabiny dostosowane do noktowizorów zaopatrzono także w tłumik płomienia T23 zdolny to zredukowania błysku towarzyszącego wystrzeleniu pocisku o 95%.
Amunicja:
Pocisk zwykły Cartridge, Caliber .30, Carbine, Ball, M1
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność skuteczna: |
7,1 g 600 m/s normalna 200 jardów (180 m), maksymalna 300 jardów (270 m) |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
