Historia konstrukcji:
Karabin piechoty opracowany w 1842 roku w Norwegii. Jego konstruktorem był inżynier Jacob Smith Jarmann, który był zatrudniony w norweskich zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg. Wyprodukowano ok. 31.500 egzemplarzy. Ok. 5.000 z nich przebudowano w drugiej połowie lat 20-tych na miotacze harpunów 12 mm Hylseladlinger M/28 (stosowano w tym celu ślepe pociski miotające 12x37R) i stosowano przy rybołówstwie oraz w ratownictwie do miotania lin. Reszta karabinów trafiła do magazynów mobilizacyjnych i była składowana na wypadek wybuchu wojny. W okresie międzywojennym kilkakrotnie podejmowano nieudane próby ich sprzedaży za granicę.
Dane techniczne:
Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: |
10,15 mm 10,15x61R 4,4 kg 1.350 mm 850 mm magazynek wewnętrzny na 8 naboi |
Opis konstrukcji:
Karabin powtarzalny z czterotaktowym zamkiem ślizgowo-obrotowym, zaopatrzony w celownik ramkowy wyskalowany od 200 do 2.400 m. Zastosowano magazynek rurowy umieszczony w łożu pod lufą (równolegle do niej).
Amunicja:
Stosowano nowoczesną amunicję z prochem bezdymnym. Produkcją amunicji zajmowały się norweskie zakłady Raufoss Ammunisjonsfabrikk w Raufoss (obecnie znane jako Nammo AS – bicia na dnie łuski RA).
Zwykła
Długość naboju: Masa pocisku: Prędkość wylotowa: |
81 mm 21,5 g 485-500 m/s |
Bezpłaszczony pocisk wykonany z ołowiu. W służbie niemieckiej amunicja ta otrzymała oznaczenie 10,15 mm Patrone 522 (n).
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 10,15 mm Gewehr 351 (n).