Historia konstrukcji:
Karabin przeciwpancerny Fucile controcarro da 20 S był używany przez siły zbrojne Włoch.
Został opracowany w szwajcarskich zakładach Waffenfabrik Solothurn A.G. w Solothurn. Zakłady te działały jako zagraniczne biuro niemieckiego koncernu zbrojeniowego Rheinmetall-Borsig A.G. w Düsseldorfie ograniczonego postanowieniami rozbrojeniowymi Traktatu Wersalskiego. Oznaczenie fabryczne producenta S-18/1000.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Masa lufy: Długość broni: Długość lufy: Zasilanie: |
20 mm 20x138B 54,7 kg 20,5 kg 2.160 mm 1.300 mm magazynek na 10 naboi |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzutu lufy. Mechanizm spustowy pozwala na prowadzenie ognia pojedynczego. Lufa gwintowana o 8 prawoskrętnych zwojach, zaopatrzona w hamulec wylotowy. Zasilanie broni z dwurzędowego magazynka pudełkowego dostawianego z lewej strony komory zamkowej. Przyrządy celownicze stanowi umieszczony po lewej stronie nad magazynkiem teleskopowy celownik optyczny o powiększeniu 2,5x i polu widzenia 20 stopni wyskalowany od 100 do 1.200 metrów, a na jego górnej powierzchni dodatkowo znajduje się celownik szczerbinkowy wyskalowany od 200 do 1.500 m.
Amunicja:
Odłamkowa ze smugaczem Cartoccio granata perforante da 20 modello 35, con tracciatore
Szkolna Cartuccia da esercitazione
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia otrzymał oznaczenie 2 cm Panzerbüchse 785 (i).
