Historia konstrukcji:
Samolot myśliwski Bf 109 zaprojektowany w niemieckich zakładach Messerschmitt AG w Augsburgu. Oblot prototypu miał miejsce 28 maja 1935 roku.
W 1939 roku Jugosławia zamówiła 100 samolotów w wersji E3. Wraz z samolotami zamówiono także 25 zapasowych silników. Do kwietnia 1940 roku dostarczono 71 egzemplarzy (2 dalsze rozbiły się podczas lotu tranzytowego). Dopiero wiosną 1941 roku przekazano Jugosławii dalsze 12 używanych maszyn pochodzących z jednostek operacyjnych Luftwaffe.
Zastosowanie:
W momencie niemieckiego ataku w kwietniu 1941 roku w jednostkach pierwszej linii znajdowało się 61 samolotów.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość lądowania: Wznoszenie: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
1 osoba 2060 kg 2610 kg 9,9 m 8,76 m 2,45 m 16,35 m2 1 silnik 12-cyl. w układzie widlastym, chłodzony cieczą, typu Daimler Benz DB 601Aa o mocy 1175 KM 560 km/h na wysokości 4440 m 130 km/h 17,8 m/s (7 min 45 s na wysokość 6000 m) 10.500 m 600 km 2 działka MG FF kal. 20 mm, 2 km MG 17 kal. 7,9 mm |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy samolot myśliwski zbudowany w układzie wolnonośnego dolnopłata z zakrytą kabiną pilota. Kadłub o konstrukcji półskorupowej z duraluminium. Skrzydła z metalowymi dźwigarami i żebrami pokryte duraluminium.
Chowane w locie podwozie w układzie klasycznym z kółkiem ogonowym.
Silnik napędzał trójłopatowe metalowe śmigło o zmiennym skoku.
Zastosowano standardowe niemieckie uzbrojenie pokładowe. Karabiny maszynowe umieszczone nad silnikiem strzelały przez krąg skrzydła z wykorzystaniem synchronizatora. Działka umieszczone w zewnętrznej części skrzydeł strzelały poza kręgiem śmigła (bez synchronizatora). Do naprowadzenia uzbrojenia na cel służył niemiecki celownik refleksyjny Revi C 12/D. Do komunikacji stosowano niemiecką radiostację pokładową FuG 7 R/T.
