Samolot myśliwski Ловац Хокер Харикен („Hurricane”)

Historia konstrukcji:

Samolot myśliwski „Hurricane” zaprojektował Sydney Camm pracujący w brytyjskich zakładach Hawker Aircraft Ltd. Prototyp został oblatany 6 listopada 1935 roku.

W 1938 roku Jugosławia kupiła u brytyjskiego producenta 12 samoloty w wersji Mk. I (dostawy miedzy grudniem 1938 a kwietniem 1939 roku), a potem zakupiono kolejną partię 12 samolotów (dostarczone w marcu 1940 roku).W ramach umowy licencyjnej planowano wyprodukowanie dalszych 100 samolotów.

Z planowanych 60 egzemplarzy w jugosłowiańskich zakładach Zmaj wyprodukowano dalsze 24 egzemplarze (ostatnie 6 odebrano już po niemieckim ataku). W obliczu utrudnionych dostaw brytyjskich silników Rolls-Royce „Merlin” eksperymentalnie jeden z samolotów został zaopatrzony w niemiecki silnik DB 601 – projekt oznaczono L.V.T.-1 (Lovac Vazduhoplovno Tehnički-1). Badania w locie wykazały doskonałe osiągi maszyny.

Produkcję 60 egzemplarzy miały podjąć zakłady Rogožarski A.D. w Belgradzie zajęte w tym czasie opracowaniem własnej konstrukcji samolotu myśliwskiego IK-3. W efekcie w momencie niemieckiego ataku na linii produkcyjnej w zaawansowanym stadium montażu znajdowało się 12 samolotów które oczekiwały na dostawę ważnych podzespołów (nie miały np. śmigieł). Planowana druga seria 12 maszyn miała być wykończona w standardzie L.V.T.-1 z silnikiem DB 601.

Zastosowanie:

W momencie niemieckiego ataku w kwietniu 1941 roku w jednostkach pierwszej linii znajdowało się 38 samolotów.

Dane techniczne:

Załoga:
Masa własna:
Masa startowa:
Rozpiętość:
Długość:
Wysokość:
Powierzchnia nośna:
Jednostka napędowa:
 
 
Prędkość maksymalna:
Wznoszenie:
Pułap:
Zasięg:
Uzbrojenie:
1 osoba
2260 kg
2924 kg
12,29 m
9,58 m
4,04 m
23,9 m2
1 silnik 12-cyl. w układzie widlastym,
chłodzony cieczą,
typu Rolls-Royce „Merlin” III o mocy 1040 KM
508 km/h
12 m/s (6 min na wysokość 4570 m)
10.100 m
800 km
8 km FN-Browning kal. 7,9 mm

Opis konstrukcji:

Jednosilnikowy samolot myśliwski zbudowany w układzie wolnonośnego dolnopłata z chowanym podwoziem i zakrytą kabiną pilota. Kadłub o konstrukcji kratownicowej kryty w przedniej części duraluminium, natomiast reszta kadłuba płótnem. Skrzydła z metalowymi dźwigarami i żebrami były pokryte na krawędzi natarcia duraluminium, a na pozostałej powierzchni płótnem. Karabiny maszynowe zgrupowane w zewnętrznej części skrzydeł po 4 poza kręgiem śmigła, co pozwalało na użycie ich pełnej szybkostrzelności (bez synchronizatora).

Źródła:

Златомир Грујиђ „Авијација Србје и Југославије 1901-1994”, wyd. Војна книга, 1997

Wiesław Bączkowski, Krzysztof Chołoniewski „Samoloty nad Półwyspem Bałkańskim 1940-1941”, wyd. WKŁ, 1990

Praca zbiorowa „Encyklopedia lotnictwa”, wyd. Debit, 1998

Internet:

http://www.aeroflight.co.uk/

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *