Historia konstrukcji:
Samolot IK-3 został opracowany przy współpracy jugosłowiańskich zakładów Ikarus A.D. w Zemun koło Belgradu oraz Rogožarski A.D. w Belgradzie. Prototyp został oblatany 14 kwietnia 1938 roku. Uległ on wypadkowi 19 stycznia 1939 roku ale winę przypisano pilotowi.
Do wybuchu wojny w 1941 roku wyprodukowano tylko 12 maszyn – 1 samolot został rozbity o wody Dunaju, 4 znajdowały się w przeglądach u producenta, a kolejny egzemplarz testował modyfikacje opracowane dla planowanej II serii.
Zastosowanie:
W momencie niemieckiego ataku w kwietniu 1941 roku w jednostkach pierwszej linii znajdowało się 6 samolotów.
Dane techniczne:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Wznoszenie: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
1 osoba 2.068 kg 2.630 kg 10,3 m 8 m 3,25 m 16,50 m2 1 silnik 12-cyl. w układzie widlastym, chłodzony cieczą, typu Hispano-Suiza 12Ycrs o mocy 920 KM 526 km/h na wysokości 5.400 m 12 m/s 11.000 m 785 km 1 działko HS.404 kal. 20 mm, 2 km FN-Browning kal. 7,9 mm |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy samolot myśliwski zbudowany w układzie wolnonośnego dolnopłata z chowanym podwoziem i zakrytą kabiną pilota. Kratownicowy kadłub o konstrukcji metalowej krytej w przedniej części duraluminium a reszta płótnem. Skrzydła konstrukcji mieszanej kryte sklejką.
Zastosowano chowane w locie podwozie w układzie klasycznym z kółkiem ogonowym produkcji francuskich zakładów Messier.
Silnik napędzał trójłopatowe metalowe śmigło o zmiennym skoku.
Karabiny maszynowe umieszczone w kadłubie nad silnikiem strzelały przez krąg śmigła z wykorzystaniem synchronizatora. Działko zostało umieszczone za silnikiem z lufą przebiegającą pomiędzy cylindrami i strzelało przez wydrążony wał oraz kołpak śmigła.
