Historia konstrukcji:
Lotniczy karabin maszynowy LK vz. 30 zaprojektował w 1927 roku inż. František Myška pracujący w czechosłowackich zakładach Česká Zbrojovka a.s. Praha, zakłady Strakonice. Była to modyfikacja brytyjskich lotniczych karabinów maszynowych Vickers Class E. Formalnie został przyjęty na uzbrojenie czechosłowackich sił zbrojnych 16 kwietnia 1935 roku.
W 1937 roku produkcję seryjną karabinów podjęto w nowo wybudowanych zakładach w Uherském Brodě, gdzie produkowano je także na eksport.
Wersje:
– pilotní (stały pilota – wyprodukowano 2.755 egzemplarzy z których 550 znalazło się na terenie Słowacji)
– pozorovatelský (ruchomy obserwatora – wyprodukowano 2.070 egzemplarzy z których 410 znalazło się na terenie Słowacji).
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,9 mm 7,9×57 Mauser w wersji dla obserwatora 11,95 kg, w wersji dla pilota 11,4 kg 1.023-1.027 mm 721 mm taśma lub magazynek bębnowy teoretyczna 900 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię krótkiego odrzutu lufy.
Stały karabin pilota współpracował z synchronizatorem typu Samek (spust pneumatyczny). Zasilanie odbywa się za pomocą taśmy metalowej rozsypnej mieszczącej 300-450 nabojów (możliwe obustronne zasilanie broni),
Karabin obserwatora jest zasilany za pomocą dwuwarstwowych płaskich magazynków bębnowych (talerzowych) o pojemności 50 naboi. Bardzo często stosowano model sprzężony posadowiony na lawecie typu Šu 31, z umieszczonym centralnie pomiędzy lufami celownikiem kołowym, a do naprowadzania broni na cel wykorzystywano krótką kolbę.
Amunicja:
Zwykła ciężka Náboj vz. 34
| Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
12,8 g 2,5 g 860 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem.
Ślepa szkolna Cvičný náboj vz. 30
Amunicja używana do celów szkoleniowych, zaopatrzona w drewniany pocisk, który dla łatwej identyfikacji był pomalowany na zielono.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie 7,92 mm MG 30 (t), stosowane głównie jako wyposażenie oddziałów obrony przeciwlotniczej po zamontowaniu na dedykowanej podstawie.
