Historia konstrukcji:
Moździerz piechoty opracowany w drugiej połowie lat 20-tych XX wieku we francuskich zakładach Stockes-Brandt.
W 1935 roku Norwegia zakupiła licencję na podstawie której w zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg wyprodukowano 150 egzemplarzy.
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
81,4 mm na stanowisku 60,6 kg z nasadą 1265 mm (w tym przewód lufy 1159 mm) od +45° do +85° w zależności od kąta podniesienia lufy od 8° do 12° 20 strz./min |
Opis konstrukcji:
Moździerz składał się z 3 podstawowych elementów: gładkościennej lufy, dwójnogu z mechanizmem podniesieniowym i kierunkowym oraz prostopadłościennej płyty oporowej. Po lewej stronie mechanizmu podniesieniowego można było zamontować celownik-kątomierz. Na stanowisku bojowym najpierw ustawiano na ziemi podstawę, następnie w zaczepie kulowym umieszczono lufę, do której na końcu przymocowywano dwójnóg. Pociski ładowano odprzodowo, od strony wylotu. Iglica spustowa mogła być zablokowana na stałe w górnym położeniu lub zwalniana ręcznie.
Amunicja:
Pocisk lekki
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
3,25 kg od 72 m/s do 194 m/s od 240 do 2.850 m |
Pociski stabilizowane w locie za pomocą brzechw. Do wystrzeliwania pocisków stosowano łącznie 7 ładunków miotających.
Pocisk ciężki
| Masa pocisku: Prędkość wylotowa: Donośność: |
6,5 kg od 45 m/s do 115 m/s od 95 do 1.200 m |
Pociski stabilizowane w locie za pomocą brzechw. Do wystrzeliwania pocisków stosowano łącznie 7 ładunków miotających.
